انواع هوش چندگانه در انسان کدام است و چگونه هوش چندگانه منجربه یادگیری می شود؟

ممکن است شما اصطلاح ” سبک یادگیری ” را برای توصیف چگونگی یادگیری کودک شنیده باشید (مثلا یک کودک از نظر بصری بهتر یاد می گیرد در حالی که کودک دیگر از طریق حرکت بهتر می آموزد). مشکل چنین توصیفاتی این است که همه بچه ها از طریق روش های مختلف بینایی، لمس و غیره یاد می گیرند.

در حالی که کودک ممکن است از طریق یک رویکرد در یک برهه از زمان، اطلاعات را بهتر جذب کند. همان کودک ممکن است با روش دیگر چیز دیگری را بهتر یاد بگیرد. برچسب زدن کودکان به داشتن فقط یک سبک یادگیری، نادرست و محدود کننده است. یک روش بسیار بهتر برای درک فردیت نحوه یادگیری بچه ها، استفاده از مفهوم “هوش های چندگانه” است.

در سال 1983، هوارد گاردنر، روان شناس رشد و پروفسور شناختی و تربیتی جان الیزابت هابز در دانشکده تحصیلات تکمیلی هاروارد، این عقیده را که افراد با یک هوش واحد قابل اندازه گیری متولد می شوند مانند تست های ضریب هوشی را رد کرد. طبق نظریه گاردنر در مورد هوش های متعدد (MI)، حداقل هشت هوش مختلف انسانی وجود دارد و همه انسان ها با درجات مختلف هر یک به دنیا می آیند.

گاردنر همچنین ادعا می کند که افراد دارای مشخصات هوشی منحصر به فرد و متمایز هستند، که توسط عوامل زیست شناختی و محیطی شکل می گیرد. به عنوان مثال، ممکن است یک کودک از هوش موسیقیایی و هوش ریاضی قوی تری برخوردار باشد، در حالی که کودک دیگر از هوش زبانی یا بین فردی قوی تری برخوردار است. این پروفایل های متمایز MI به دلیل تجارب فردی و تغییرات ژنتیکی متفاوت است.

هوش های چندگانه چیست؟

گاردنر هشت نوع MI را به عنوان زیر تعریف می کند.

1. فضایی:

تجسم، ایجاد و دستکاری چیزی در یک فضا. مانند کاری که خلبان هواپیما، معمار یا شطرنج باز ممکن است انجام دهد.

2. بدنی/حرکتی:

استفاده از مهارتهای حرکتی ناخالص یا مهارتهای حرکتی خوب برای ابراز وجود یا ایجاد، یادگیری یا حل مشکلات، شامل هماهنگی، مهارت و استفاده از کل بدن فرد یا قسمت هایی از بدن مانند دست ها است.

3. موزیکال:

ابراز وجود، درک و خلق کردن از طریق موسیقی با آواز، نواختن آلات موسیقی، آهنگ سازی، رهبری و غیره. توانایی های موسیقی مانند حساسیت به ریتم، صدا و لحن را درگیر می کند.

4. زبانی:

منطبق بودن با معنی کلمات و صدا، ریتم ها، انعطاف ها و متر کلمات، راهی که یک شاعر ممکن است داشته باشد. ممکن است شامل خواندن، نوشتن، صحبت کردن و علاقه به زبان های خارجی باشد.

5. ریاضی/ منطقی:

درک و شناخت الگوها و روابط بین اعداد و اعمال یا نمادها؛ داشتن مهارت های محاسباتی و داشتن توانایی حل مشکلات مختلف از طریق منطق.

6. بین فردی:

سازگار بودن با احساسات، عواطف و خلق و خوی دیگران است. افراد با هوش بین فردی بالا اغلب با رهبری در ارتباط هستند و تمایل دارند در برقراری ارتباط با دیگران و درک آنها مهارت داشته، و در کار با دیگران مهارت داشته باشند. گاهی اوقات به عنوان هوش اجتماعی شناخته می شود.

7. درون فردی:

آگاهی از احساسات، افکار، اضطراب ها و ویژگی های خود و توانایی استفاده از این درک از خود برای کنترل انگیزه ها و رفتارهای خود و تصمیم گیری و تصمیم گیری.

8. طبیعت شناس:

درک طبیعت⁠،گیاهان، حیوانات، محیط و غیره.⁠ و شناسایی، مشاهده، طبقه بندی و درک ویژگی های متمایز، این هوش به ما کمک می کند تا از عناصر و الگوهای موجود در دنیای طبیعی برای ایجاد محصولات یا حل مشکلات استفاده کنیم.

چگونه والدین می توانند از هوش چندگانه استفاده کنند

والدین می دانند که بچه ها توانایی، علایق، سلایق و دوست نداشتن های منحصر به فردی دارند. ممکن است یک کودک کتابها را ببلعد و عاشق رقصیدن باشد. دیگری ممکن است حیوانات را دوست داشته باشد، و یک کودک دیگر عاشق موسیقی و ریاضیات باشد. این زیبایی انسان است. ما موجودات بسیار جالب و متفاوتی هستیم و هر پدر و مادری که میبیند که کودکان علاقه و وسواس زیادی به موضوعی را دارند، می داند که بچه ها بسیار فردی هستند.

اما این مهم است که کودک را به با علاقه به موضوع مشخصی برچسب گذاری نکنید. میندی کورنهابر، دانشیار گروه مطالعات سیاست آموزش دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، در این زمینه می گوید: “ما تمایل داریم برچسب بزنیم، مانند آزمایش های ضریب هوشی، و وقتی این کار را انجام می دهید، توجه کمتری به ثبات نداشتن آنها خواهید داشت.”

به عنوان مثال، وقتی می گویید کودک در کار با دست خود بهترین چیز را می آموزد. این واقعیت را نادیده می گیرید که همه بچه ها از طریق انواع مختلف روش ها یاد می گیرند، و اینکه چگونه بهتر یاد می گیرند یا در چه چیزی مهارت دارند، می تواند با گذشت زمان تغییر کند.

برای پرورش و حمایت از هوش چندگانه در کودکان:

با بچه ها وقت بگذرانید و ببینید چه چیزی را دوست دارند. وقت خود را صرف کارهای عادی مانند شام یا بازی کنید. به عنوان یک پاداش: نشان داده شده است که شام ​​های خانوادگی منظم باعث بهبود سلامت و تغذیه کودکان می شود. مهارت های عاطفی و ذهنی قوی ایجاد می کند و منجر به رفتار خوب می شود. تفریح ​​و بازی با بچه ها با افزایش همدلی و شادی و اضطراب کمتر همراه است.

نقاط قوت را به جای آنچه بچه ها نمی توانند انجام دهند ارزش دهید. کورنهابر می گوید: “ما وقتی بچه ها را برچسب می زنیم، متوجه می شویم چه چیزی کم است.” به جای اینکه فکر کنید کودک من در یادگیری خواندن مهارت ندارد، احساس غرور کودک خود را نسبت به چیزهایی که در آنها مهارت دارد برانگیزید. کورنهابر می گوید: “MI به والدین، ​​معلمان و کودکان کمک می کند تا نقاط قوت کودکان و نحوه استفاده از آن را برای کمک به خودشان در یادگیری و حل مشکلات را درک کنند.”

کودک خود را به روش های مختلف درگیر کنید. اگر کودک شما در نوشتن مشکل دارد، در حالی که به مهارت نوشتن کمک می کنید، با بیرون کشیدن مهارت های دیگر اعتماد به نفس او را تقویت کنید. به عنوان مثال، پیشنهاد می کنیم درباره آنچه آنها آموخته اند بپرسید. آنها ممکن است قادر به توصیف آن با صدای بلند باشند. یا از آنها بخواهید تا تصویری از آموخته های خود ترسیم کنند.

انتظاراتی که امروز داریم را در نظر بگیرید. از كودكان كوچك انتظار می رود كه در سنین پایین مهارتهای ریاضی پایه داشته و بتوانند بخوانند. با فشارهای بیشتر، انتظارات بیشتر می شود. اما این بدان معنا نیست که همه دانش آموزان کلاس اول و دوم باید در کتاب های فصل اوج بگیرند. تا جایی که علائمی از مشکلات یادگیری مشاهده نکردید، آرام باشید و اجازه دهید کودک با سرعت خودش رشد کند.

بدانید که هوش مانند یک عکس فوری است. برخلاف هوش عمومی، که با نمره ضریب هوشی اندازه گیری می شود. مشخصات چندگانه کودک ثابت نیست و ممکن است با گذشت زمان تغییر کند. کودک خود را در معرض انواع فعالیتها و تجارب مختلف قرار دهید. به آنها اجازه دهید تا به روش منحصر به فرد خود یاد بگیرند و رشد کنند.

به ارزش تمام انواع هوش نگاه کنید. در پیش دبستانی، ما در برابر هر آنچه بچه ها کشف می کنند و به اشتراک می گذارند. ارزش و تمجید می کنیم. اما تا کلاس سوم، انتظار می رود که بچه ها در ریاضیات و خواندن مهارت داشته باشند، و در غیر اینصورت نتیجه گیری می شود که آنها دانش آموز خوبی نیستند. ” فقط ارزش دادن به زبان و ریاضیات و نه سایر هوش ها، به بچه ها لطمه می زند“.

چگونه مدارس می توانند از هوش چندگانه استفاده کنند

از آنجایی که هر فرد مشخصات هوشی چندگانه منحصر به فرد خود را دارد. معلمان باید اطلاعات را ارائه داده، و به کودکان اجازه دهند آنچه را آموخته اند به طرق مختلف نشان دهند. به عنوان مثال: یک معلم می تواند نه تنها درمورد چرخه آب، بلکه با بازی در مورد آن، چرخه آب را به کودکان بیاموزد. آنها همچنین می توانند از بچه ها بخواهند مدل هایی را خلق کنند یا برای نشان دادن آموخته های خود عملکردی را انجام دهند.

“معلمان می توانند در مورد نقاط دسترسی زبان آموزان مختلف بیندیشند. اگر كودك سرعت مناسبی در خواندن ندارد، به آنچه علاقه مند است فكر كنید. اگر ماشین دوست دارند، می توانید از کودک بخواهید ماشینی ترسیم كند و قطعات را برچسب گذاری كند، و درباره نحوه استفاده یا نحوه كار آن صحبت كند. آنها شاید بتوانند بهتر در مورد ماشین ها بخوانند. ”

کورنهابر به نمونه ای از یک مدرسه ابتدایی اشاره کرد، که در آن یک معلم علوم و یک معلم مطالعات اجتماعی یک کاوش باستان شناسی واقعی ایجاد کردند. کورنهابر می گوید: “آنها نقشه های سایت را ایجاد کردند. در مورد تاریخچه منطقه تحقیق کردند، یاد گرفتند چگونه یک حفاری از کارهای یک باستان شناس محلی انجام دهند (از جمله نحوه مراقبت از اشیا کشف شده)، برای شناسایی اشیا تحقیق کردند و یک مورد نمایشگاه موزه واقعی ایجاد کردند “.

کورنهابر ادامه داد: “راه های بسیاری وجود دارد که معلمان می توانند از طریق طراحی برنامه درسی متفکرانه و تمرین آموزشی، از نقاط قوت استفاده کنند.” ارائه یک موضوع به طرق مختلف به دانش آموزان فرصت بیشتری برای درک مطالب می دهد. همچنین به آنها کمک می کند مطالب را به طور کامل تری درک کنند. زیرا از چندین روش مختلف در مورد آن فکر می کنند.

درک هوش چندگانه می تواند به معلمان و والدین کمک کند تا تجربه یادگیری غنی تری را به بچه ها ارائه دهند. و کمک می کند تا یادگیری برای همه افراد سرگرم کننده و پاداش آور باشد.