برای کمک به کودک بسیار حساس و لجباز چه کار میتوان انجام داد

آیا فرزندتان از شما سرپیچی می کند؟ آیا از انجام برخی کارها امتناع می ورزد؟

طی چند ماه گذشته، من با خوشحالی با والدینی از سراسر جهان در مورد فرزندان لجباز شان کار کرده ام. یکی از مادران دخترش را برای من اینگونه توصیف کرد: ” دخترم فقط از انجام برخی کارها امتناع می ورزد. یک روز، او پاهایش را جفت می کند و برای رفتن به مدرسه تکان نمی خورد. چه طور ممکن است ؟ وقتی من کوچک بودم ، فقط آنچه را که به ما گفته شده بود انجام می دادیم و به مدرسه می رفتیم.”

آنچه به نظر من بسیار جالب است، گرایش کودکان بسیار حساس به نشان دادن سطح بالای لجبازی، با اراده قوی و امتناع ورزی از انجام برخی کارهاست. این رفتار (همراه با موارد دیگر ) است که در این کودکان ظاهر شده و توسط طبیعت بسیار حساس آنها جذب نمی شود، بلکه چیز دیگری است.

حساس و لجباز کیست؟

لجبازی به عنوان “نشان دادن عزم جدی برای تغییر نگرش یا موضع خود در مورد چیزی” در فرهنگ لغت در نظر گرفته شده است. و به نظر درست می آید. آنچه که من در کودکان بسیار حساس فراتر از این حس می بینم، انرژی سرپیچی است. آنها برخلاف مقامات خارجی، به خرد درونی خود، آنچه ما هوش شهودی می نامم ، تکیه می کنند. به عبارت دیگر ، این دختران و پسران بسیار حساس را نمی توان توسط افراد خارج از تفکر شان جلب کرد. آنها یک انگیزه ذاتی دارند و وقتی بخواهند کاری انجام دهند، این کار را خواهند کرد.

بنابراین وقتی پسر یا دختر بسیار حساس شما پاهایش را در یک کفش می کند، چه می کنید؟ من سه پیشنهاد ساده دارم که برای من مفید بوده است:

1. با آنها کار کنید

اغلب والدین و سایر بزرگسالان در انجام کارها به کودکان به طور مستقیم می گویند چه کار کنند به جای تربیت بچه ها برای انجام آن کار، این یک مشکل است. کودکان بسیار حساس به سخنان، رفتار، لحن، و نگرش کلی شما نسبت به آنها حساس هستند، بنابراین آنها آنچه را که می خواهند انجام می دهند. سرپیچی، جدل، داد زدن، امتناع و سایر نمایش های عصبانیت و ناامیدی. شما باید رویکرد خود را تغییر داده و با آنها شریک شوید. حتی اگر سخت، چالش برانگیز یا حتی آخرین کاری باشد که می خواهید انجام دهید باشد…. زیرا در نهایت باعث صرفه جویی در وقت، انرژی و شادابی شما خواهد شد.

2. مذاکره

یک چیزی که آموخته ام این است که کودکانی که “رفتار ناپسند” نشان می دهند، به چیزی نیاز دارند که دریافت نمی کنند. بنابراین سوالاتی مانند این را بپرسید: چه اتفاقی افتاده؟ چگونه می توانم به شما کمک کنم؟ چرا شما ناراحت هستند؟ حالا به چه چیزی احتیاج دارید؟ بله، ما همچنین طرفدار مذاکره با کودکان هستیم. این کار پیام صحیح را ارسال می کند. شما در اصل می گویید ، “بله ، من فهمیدم که شما یک موجود قدرتمند هستید و حال اجازه دهید یک معامله انجام دهیم”.  این فرم دیگری از تعامل با بچه ها است تا آنها و شما هر دو سود ببرید. و این هیچ مشکلی ندارد!

3. الهام بخشیدن به کودک

کودکان حساس بسیار تحت تأثیر سخنان، اعمال و آنچه در اطراف خود می بینند خواهند شد. پس موقیت بسیار مناسبیت تا از آن استفاده کنید. برای مثال سامی، دانش آموز کلاس ششم، از انجام تکالیف خودداری می کرد. او از ریاضیات متنفر بود و احساس شکست می کرد. اما او در بسکتبال فوق العاده بود، بنابراین من برای او داستانی تعریف کردم که چگونه مایکل جوردن در سال دوم دبیرستان از تیم بسکتبال دبیرستان خود جدا شد و با گریه به خانه رفت. او متحیر شد.  سپس ما در مورد یادگیری از اشتباهات، و اینکه چگونه همه آنها سنگ قدم های موفقیت ما هستند، صحبت کردیم. اما ما باید خودمان را با شرایط وقف دهیم. سامی موافقت کرد که برای انجام تکالیف خود، دوباره تلاش کند.

نتیجه گیری

کودکان بسیار حساس ما، فقط حساس نیستند. آنها جمعی از موجودات بسیار توانمند، باهوش، با استعداد و البته لجباز هستند، که برای انجام کارهای بزرگ به دنیا آمده اند. من فهمیدم که تربیت و آموزش این بچه ها برای والدین ساده نیست. اما آنها توانایی عالی بودن را دارند. نه فقط خوب بلکه واقعاً عالی. مطمئناً رسیدن به این سطح از موفقیت مقدار زیادیش بر دوش ما و چگونگی پرورش و حمایت از موهبتهای بی نظیر شان و کمک به کودک توسط والدین است. تا لجاجت خود را به راه های تولید و ساخت هدایت کنند.