2.نگرانی های قبل از بارداری – 9 مهرماه 1399

نگرانی بارداری جز جدایی ناپذیر مادر شدنه. از همون لحظه که می بینی بعد از چند ماه انتظار هنوز باردار نشدی، نگرانی ها شروع می شه. نگرانی ازینکه مبادا مشکلی باشه یا مبادا نتونی طعم شیرین مادر بودن رو تجربه کنی. نگرانی از اینکه همه چیز خوب و طبیعی پیش نره.

حالا تصور کنید کنار نگرانی خودت مجبور به تحمل حرفهای دلسوزانه یا متاسفانه غیردلسوزانه دیگران هم باشی. دیگرانی که در جریان تصمیمت هستند و چشم انتظار خبر خوشت نشستند. می تونم حدس بزنم با هر سوال اطرافیان چه قدر اضطراب و تنشت بالا می ره. می تونم حدس بزنم که نگرانیت با هر ابراز نگرانی اطرافیان صد برابر می شه. می تونم حس کنم چه قدر حالت بد می شه ازینکه چرا دیگران رو در جریان تصمیمت قرار دادی.

شاید با خودت بگی اصلا به دیگران چه مربوط که سرک بکشن تو زندگی من؟ شاید این حرفا انقدر کلافت کنه که حتی از تصمیمت برگردی.

راستشو اگه بخوای گاهی با خودم فکر می کنم کاش می شد همون موقع که آدم‌ها اراده می کنند بچه دار بشن، کاش می شد توی دنیای واقعی هم آدم‌ها فقط دعا کنند و بعد چند وقت یه لک لک از آسمون بچه بیاره براشون. اما حالا که به هشت سال و نه ماه گذشته خودم نگاه می کنم حس می کنم این انتظار فقط یه تمرین کوچیک برای همه دوران مادر بودن بود. برای صبور شدن. برای تحمل حرف‌ها یی مه دوست نداشتم و ندارم که بشنوم. و از همه مهمتر تمرینی برای مادر شدن که کنار همه شیرینی هاش سختی های زیادی هم داره.

کم نیار ، اول راه رو قوی و آروم پیش برو. مطمئن باش همونی که تو رو تو فکر این گمشده انداخته، حواسش هست کی اونو تو بغلت بذاره. با ما در ادامه این مسیر (نگرانی بارداری)همراه باشید.