سندروم کودک دوم چیست؟ هر آنچه باید در مورد کودک دوم یا میانی بدانید-آکام

برای دهه ها این عقیده وجود داشته است که کودک دوم و یا کودک میانه، به اندازه فرزند بزرگتر یا کوچکتر خانواده مورد توجه قرار نمی گیرند. این مسئله ممکن است در هر خانواری مشکل ساز نباشد. اما شما باید مراقب باشید تا از بروز این وضعیت در خانه خود جلوگیری کنید. وب سایت آکام به شما در مورد سندرم کودک دوم یا میانه، علائم و راه های غلبه بر آن  اطلاعات می دهد.

سندرم کودک دوم چیست؟

سندرم کودک دوم یا کودک میانی، وضعیتی را توصیف می کند که فرزند دوم (در صورت وجود دو خواهر یا برادر) یا فرزند میانه ​​(در صورت وجود سه خواهر یا برادر) تحت تأثیر نامطلوب حضور خواهر و برادر خود قرار می گیرد.

این وضعیت زمانی بوجود می آید که والدین، کودک کوچک را لوس کرده و همه مسئولیت ها را به کودک بزرگتر حواله کنند. در حالی که کودک میانی کمتر مورد توجه قرار می گیرد و مسئولیت کمتری دارد.

در کتاب ترتیب تولد، کوین لمان،روانشناس کودک، استدلال می کند که وقتی کودکان بین دو خواهر یا برادر گرفتار می شوند، یا در موقعیتی قرار می گیرند که احساس می کنند نادیده گرفته می شوند، رنج خواهند برد. آنها ممکن است تجربه خود را با کلمات بیان نکرده، و ناراحتی شان را با رفتار خود منتقل کنند.

آیا همه کودکان از سندرم کودک میانه رنج می برند؟

همه کودکان میانی از این سندرم رنج نمی برند. با این حال، اگر از طرف والدین نسبت به یک فرزند دیگر طرفداری و تصدیق بسیار زیادی باشند. این مسئله به یک مشکل تبدیل می شود. در خانه هایی که پدر و مادرها همه فرزندان خود را مورد توجه قرار می دهند، و به نیازهای متفاوت هر کدام گوش می دهند، شواهد کمتری در مورد این سندرم وجود دارد.

علائم و نشانه های سندرم کودک دوم:

فرزند میانی یا دوم شما ممکن است این علائم را نشان دهد. به دنبال آنها بگردید و بفهمید چرا کودک شما ممکن است در تقلا باشد.

1. عزت نفس پایین و حسادت:

فرزند دوم یا میانی شما در صورت مقایسه شدن با فرزند بزرگتر، ممکن است اعتماد به نفس پایینی داشته باشد. اگر او در بین فرزندانتان مشکلات بیشتری داشته باشد، ممکن است شما ندانسته به فرزند دوم خود بگویید که از خواهر و برادر بزرگتر خود بیاموزد. این مقایسه آنها را به سمت حسادت سوق می دهد و ارتباط با آنها را دشوار می کند.

سعی کنید کودکان را بیش از حد مقایسه نکنید. نتیجه ممکن است این باشد که خواهر و برادرها نیز از یکدیگر بیزار باشند، و هم عزت نفس و روحیه پایینی داشته باشند.

2. بدون هدف:

اگر توجه به خواهر و برادر بزرگتر یا کوچکتر متمرکز شود، کودکان میانی ممکن است جهت خود را از دست بدهند. آنها به دلیل تمرکز بیشتر والدین روی فرزند بزرگتر ، گیج می شوند. این عدم تمرکز آنها را بی هدف می کند و به فقدان مهارت های اجتماعی منجر می شود.

3. احساس می کنند که از آنها چیزی انتظار نمی رود:

اگر آنها کلمات قدردانی را نشنیده و یا مدتی را با پدر و مادر تنها نگذرانند، احساس می کنند که خانواده شان هیچ انتظاری از آنها ندارند. آنها احساس می كنند كه در انجام كاری تبحر ندارند، و از مردم انتظار ندارند كه مسئولیتی به آنها بدهند.

ویژگی های سندرم کودک دوم:

دونالد ریچاردسون ، مدیر بالینی مرکز مشاوره ساحل شرقی، در کتاب ترتیب تولد و شما، ادعا می کند که کودکان میانی ممکن است در مورد هویت خود گیج شده، و بنابراین در تلاش برای شبیه شدن به خواهر و برادر بزرگتر شان درمانده شوند.

این امر ناشی از تماشای رفتار خواهر و برادر های آنها در هر دو طرف، و تلاش برای تقلید از آنها است. اولین مسئولیت شما به عنوان والدین درک وجود منحصر به فرد هر کودک در جهان است. به عنوان مثال، ممکن است یک کودک برون گرا باشد که خود را به خوبی بیان کند. و کودک دیگر درون گرا باشد و از تعاملات اجتماعی فرار کند. با دقت گوش دادن، به شما کمک می کند تا بدانید که چگونه به کودکان خود نزدیک شوید.

1. مشتاق محبت بیشتر از سمت شما

فرزند دوم شما ممکن است همانطور که فرزند اول شما پاسخ می دهد به عشق و علاقه شما پاسخ ندهد. اگر احساس می کنید کودک کوچکتر شما را دوست ندارد یا توجه شما را نمی خواهد، دوباره فکر کنید. او به همان اندازه که می توانید به او محبت کنید نیاز دارد. او احتمالاً در تلاش است تا به شما نشان دهد که از میزان عشق شما راضی نیست و از شما چیزهای بیشتری می خواهد. گذراندن وقت ویژه با هر کودک، حتی اگر فقط 10 دقیقه در روز باشد، می تواند کمک کند.

2. سعی می کند توجه شما را به خود جلب کند

کودکان میانه ممکن است با پرسیدن سوالات زیاد، یا کمک گرفتن در همه چیز توجه شما را جلب کنند. آنها ممکن است خودشان از انجام کارها امتناع ورزند و به شدت به والدین یا سایر خواهر و برادرها اعتماد کنند. آنها می توانند شیطنت کنند و کارهایی انجام دهند که توجه شما را به خود جلب کند.

3. تنفر از مقایسه شدن

هنگامی که فرزندان خود را مقایسه می کنید، فرزند دوم شما ممکن است لج کرده و دقیقاً برعکس آنچه شما می خواهید انجام دهد. از مقایسه بین خواهر و برادران خودداری کنید.

کودک دوم شما بیشتر در معرض خطر ابتلا به مسائل عاطفی است. به خصوص اگر احساس کند مورد بی مهری یا غفلت شما قرار گرفته است. عدم توجه کافی به نیازها، تحولات و دستاوردهای وی باعث احساس بی انگیزگی در ایشان نیز می شود. اطمینان حاصل کنید که کودک دوم یا وسطی خود را تشویق کنید. همانطور که برای بقیه این کار را انجام می دهید. به آنها کمک کنید تا بفهمند که مانند بچه های دیگر خانواده، برای شما حائز اهمیت هستند.

4. درون گرا یا برونگرا

عزت نفس پایین ممکن است تا حدی به دلیل عدم توجه کافی والدین ایجاد شود. در یک طرف قضیه، بچه هایی که دارای عزت نفس پایین هستند ممکن است از مردم دور شوند و از معاشرت خودداری کنند. عزت نفس پایین ممکن است منجر به ابراز خشم و تحریک پذیری بالا شود.

5. رقابت بین خواهر و برادر

رقابت در بین خواهر و برادرها یک تجربه عادی بوده، که ممکن است در صورت عدم تمرکز والدین بر نیازهای فردی کودکان با خلق و خوی متفاوت، تشدید شود. احساسات منفی یا تنفرانه مداوم، ممکن است بین خواهر و برادر ایجاد شود. احساسات منفی، ممکن است احساسات مثبت را تحت الشعاع خود قرار دهند.

عوامل احتمالی بروز سندرم کودک میانی:

نوزاد دوم می تواند تفاوت نگرش شما را در اوایل زندگی خود متوجه شود. این احتمالاً بر عزت نفس وی تأثیر گذاشته، و همچنین باعث ایجاد رقابت خواهر و برادری می شود. این ممکن است باعث بروز سندرم فرزند دوم در کودک شما شود. در حالی که بیشتر مواقع دلیل اصلی عدم توجه می باشد. دلایل دیگری نیز می توانند بر کودکان میانی یا دوم تأثیر بگذارند.

1. بحران هویت

اگر کودک تان احساس کند توجه شما به خواهر و برادرشان ترجیح داده می شود، می تواند در روند رشد هویت آنها تأثیر بگذارد. از آنجا که کودک مبتلا به این سندرم معتقد است که توجه تنها به یک خواهر و برادر صورت می گیرد یا در بین دیگران به جز او تقسیم می شود. او تمایل به بروز بحران هویتی دارد.

آنها ممکن است در درک اینکه چرا آنها همان توجه یا عشق را دریافت نمی کند، دشواری داشته باشند. او به دنبال مکان های مناسب می گردد و برای درک شرایط تلاش می کند. اغلب اوقات کودکی که خلق و خوی او خواستار حمایت بیشتر است. ممکن است فکر کند که توجه کمتری نسبت به خواهر و برادرشان دریافت می کند. درحالی که واقعیت این است که آنها به توجه بیشتری نسبت به خواهر و برادرشان نیاز دارند. یا در شرایط معکوس، هنگامی که یک خواهر یا برادر دارای مشکلات سلامتی قابل توجهی است، کودک ممکن است کمتر مورد توجه قرار گیرد.

2. پشتیبانی والدین

والدین به دلایل گسترده ای، به طور طبیعی مقدار متفاوتی از توجه را به فرزندان خود دارند. نوزادان درمانده ترند و به حمایت بیشتری نیاز دارند. برخی از کودکان توانایی های تحصیلی متفاوتی دارند و برخی ممکن است بیش از دیگران به کمک احتیاج داشته باشند.

والدین باید مراقب نیازهای مختلف فرزندان خود باشند. همچنین مراقب مسائلی در زندگی شان که ممکن است بر میزان توجه آنها در هر زمان خاص تأثیر بگذارد، باشند.

آیا ترتیب تولد بر شخصیت کودک تأثیر می گذارد؟

خیر ، ترتیب تولد تأثیری در شخصیت کودک ندارد. گزارشی از مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم ایالات متحده (PNAS) می گوید که شخصیت کودک به ترتیب تولد او بستگی ندارد.

این مطالعه نشان داده “ترتیب تولد هیچ تأثیری بر برونگرایی، مشکلات ثبات عاطفی، وظیفه شناسی یا تخیل کودکان نشان نداده است.”

این مقاله می گوید: “بر اساس قدرت آماری بالا و نتایج سازگار در بین نمونه ها و طرح های تحلیلی، باید نتیجه بگیریم که ترتیب تولد تأثیری پایدار بر ویژگی های شخصیتی گسترده خارج از حوزه فکری ندارد.”

نکاتی برای جلوگیری از بروز سندرم کودک میانه:

1. مراقب نیازهای فردی هر کودک باشید.

همانطور که قبلاً ذکر شد، مقایسه چیزی است که بچه ها را گمراه می کند. حتی به عنوان بزرگسالان، ما نیز مقایسه نامطلوب را دوست نداریم. خواهر و برادران ممکن است به ویژه نسبت به مقایسه حساس باشند.

اگر از رفتار بچه های دیگر خود قدردانی می کنید، می توانید روش صحیح انجام کارها را به کودک میانی خود نشان دهید. اطمینان حاصل کنید که به این نکته اشاره نمی کنید که چه کسی کار بهتری را انجام می دهد. به آنها زمانی برای یادگیری و همچنین بازخورد مناسب بدهید.

2. آنها را لوس نکنید

اگرچه توجه دادن به فرزندتان ضروری است. زیرا باعث می شود آنها احساس ارزشمندی کنند. اما زیاده روی در آن ممکن است تأثیرات منفی روی همه خواهر و برادرها بگذارد. اگر شما به فرزند اول خود بیش از حد بپردازید، فرزند دوم شما ممکن است احساس بی توجهی کند.

3. به جای قضاوت، شنونده باشید

به صحبت های فرزندتان گوش دهید. هرگونه پرسش یا اشتیاق را که ممکن است از خود نشان دهند، کنار نزنید. در این سن حساس، آنها به دنبال کمک شما می گردند و شما باید از آنها حمایت کنید. هیچ چیزی را به عنوان احمقانه یا بی دلیل بودن رد نکنید.

4. بگذارید متفاوت باشند

تصور کنید اولین فرزندان شما در یک ورزش، قهرمان جهان است و شما می خواهید فرزند میانی شما نیز ردپای برادر بزرگ خود را دنبال کند. آیا شما او را تحت فشار زیادی قرار نمی دهید؟ این نه تنها روحیه او را تحت تأثیر قرار می دهد، بلکه عزت نفس او را تا حد ممکن پایین می برد. به آنها اجازه دهید خود مسیرشان را انتخاب کنند، و شما آنها را در طول مسیر راهنمایی کنید. یک پدر و مادر حامی باشید.

5. با آنها همراهی کنید

لحظه ها و خاطرات بچه های خود را ثبت کنید. به آنها بگویید که فکر می کنید هریک از آنها چگونه لحظه ای خاص هستند. به فرزند میانی خود توجه کنید و لحظات شکست و موفقیت خودتان را به او نشان دهید. با او همراه شده، و جزئی جدایی ناپذیر از زندگی اش باشید.

6. باعث شوید کودکتان احساس خاص بودن کند

شما می توانید به هر یک از فرزندان خود احساس خاص بودن اعطا کنید. هنگامی که به او در انجام تکالیف کمک می کنید، فعالیت هایی را با فرزند دوم خود برنامه ریزی کنید یا به آنها وقت اضافی بدهید.

7. به آنها کمک کنید تا خواهر و برادرشان را دوست داشته باشند

کودکان میانه ممکن است بزرگ شوند و با همدلی نسبت به دیگر فرزندان مذاکره کننده خوبی باشند. شما می توانید به آنها کمک کنید تا با هم بازی یا کار کنند، تا همه بتوانند زیر یک سقف با هم به خوشی زندگی کنند.

8. به آنها بیاموزید تا شما را به اشتراک بگذارند

اگر بچه های میانه به اندازه دلخواه شان از وقت نمی گیرند. به آنها توضیح داده و با یکدیگر صحبت کنید که چرا این اتفاق نمی افتد. با آنها ارتباط برقرار کنید و ترس آنها را درک کنید. شما باید به آنها بگویید که مامان همیشه نمی تواند حضور داشته باشد. و گاهی اوقات آنها مجبور هستند بدون شما کار و بازی کنند.

همچنین به آنها بگویید که کوچک تر ها در حالی که هنوز بزرگ می شوند، به مراقبت بیشتری احتیاج دارند. سعی کنید ارتباط خوبی برقرار کنید. به آنها بگویید چرا کاری را انجام می دهید.

چالش های یک کودک میانه:

احتمالا اوضاع برای کودکان میانی دلخواه نباشد. زیرا ممکن است مجبور شود با چندین چالش روبرو شود. در ادامه چند مورد ذکر شده است:

1. آنها باید قانع کننده تر باشند

اگر کودک میانی ​​از توجه خانواده خود بی بهره باشد. ممکن است به سختی بتواند احساس خود را به مردم بگوید. از آنجا که آنها نمی توانند مردم را به راحتی متقاعد کنند، سکوت را انتخاب می کنند.

2. مشکل وسایل دسته دوم

اگر بچه های میانی مجبور شوند از چیزهایی که خواهر و برادر بزرگتر شان استفاده می کرده استفاده کنند، ممکن است از عدم آزادی انتخاب سبک خود متنفر باشند.

3. آنها برای حل و فصل نبردها استفاده می شوند:

بچه های میانه ممکن است مجبور باشند در دعوا بین خواهر و برادر بزرگتر به عنوان داور نقش خود را ایفا کنند. در طولانی مدت، این توانایی ممکن است به آنها کمک کند تا مذاکره کننده بهتری باشند.

ویژگی های مثبت در یک کودک میانه :

بچه های میانه می توانند در زندگی خود بسیار موفق باشند. در ادامه چند نمونه ویژگی مثبت کودکان میانی آورده شده است.

1. صلح جویی

از آنجایی که کودکان میانی از نحوه واکنش هر دو خواهر و برادرشان مطلع هستند، دو طرف یک بحث را می دانند. آنها ممکن است در صلح و گفتگو تبحر داشته باشند. آنها می دانند که چگونه می توانند دیدگاه های مختلف در یک موقعیت خاص را ببینند.

2. رقابتی

کودکان میانه ممکن است ذاتاً رقابتی باشند. زیرا آنها سعی می کنند ارزش خود را ثابت کنند و در نهایت تقریباً بر هر چیزی که دلشان می خواهد تسلط پیدا کنند.

3. دیپلمات

برآمده از توانایی حفظ صلح در هر دو طرف حزب، بچه های میانه دیپلمات های خوبی هستند. آنها می دانند که چگونه دیگران را آزار ندهند. در حالی که حرف درست را می زنند. این توانایی به آنها کمک می کند تا در رده های دولتی رشد کنند.

4. انعطاف پذیر

کودکان میانی به دلیل توانایی انطباق با شرایط مختلف، ممکن است انعطاف بیشتری داشته باشند. کودکان میانی غالباً مستقل هستند و تمایل دارند خارج از چارچوب فکر کنند. آنها می توانند بازیکنان و شرکای عالی یک تیم باشند.

به یاد داشته باشید که سندرم کودک میانی، یک اختلال بالینی نیست. با توجه دقیق به نیازهای فردی هر کودک، همه خواهر و برادرها می توانند از راه های درست و سالم رشد کنند.