چطور اعتماد به نفس فرزندمان را بالا ببریم؟ از چه زمان دست به کار شویم؟آکام

اعتماد به نفس با تربیت صحیح شما ایجاد می‌شود و یار همیشگی فرزند شما خواهد بود. شکل گیری اعتماد به نفس از کودکی  حدودا از سنین 3 تا 5 سالگی شروع به شکل گیری میکند (البته در این میان برخی بر این عقیده اند حتی از سنین کمتر این موضوع در کودکان شروع به شکل گیری میکند) وقتی کودک شما از دنیای قشنگ و لطیف کودکانه‌اش بیرون بیاید و پا به دنیای بزرگسالی بگذارد. هیچ‌چیز به اندازه اعتماد به نفس، او را از گرداب حوادث، چالش‌ها و سختی‌ها محافظت نخواهد کرد. بنابراین، بی‌راه نیست اگر بگوییم این بهترین هدیه و میراثی است که می‌توانید برای فرزندتان به جای بگذارید.

کودکان از اوایل دوران کودکی خواستار استقلال و در جستجوی آزادی برای خود هستند. حدودا از 4 سالگی این نیاز در آنها به طور مشخص نمایان میشود. البته این تمایل در سنین کمتر نیز دربرخی افراد دیده میشود

اما وقتی از اعتماد به نفس حرف می‌زنیم. منظورمان توهمات پوشالی و غیرواقع‌بینانه نیست. بلکه اعتمادی منطقی به خود و توانایی‌ها و محدودیت‌های خود است. که در طول زندگی در فرزند شما باقی می‌ماند.

اگر می‌خواهید بدانید چطور باید اعتماد به نفس فرزندتان را بالا ببرید. این نکته‌ها را بخوانید:

1.برای بالا بردن اعتماد به نفس فرزندتان فقط تحسین و تشویق کافی نیست

«آفرین به تو. تو بهترینی، تو مثل همیشه موفق شدی. بچه من همیشه موفق می‌شه…» این جملات و بسیاری از جملات مشابه را احتمالا از والدین دیگر زیاد شنیده‌اید. پدر و مادر معمولا با اولین موفقیت‌ها، فرزندشان را غرق در تحسین و تشویق می‌کنند و او را در همه چیز متفاوت و خارق‌العاده می‌بینند. اما واقعیت این است که این‌گونه تحسین‌ها فقط تا اندازه‌ای کارکرد دارند و بعد از مدتی می‌توانند بسیار آسیب‌زننده و اشتباه باشند.

شما ممکن است کودکِ موفق و برتری داشته باشید و یا اصلا از نظر شما فرزندتان متفاوت و بی‌نظیر باشد اما این جملات می‌توانند در او غرور کاذب ایجاد کنند و از او شخصیتی با توانایی‌های غیرواقعی بسازد. ظاهری پر و درونی خالی! در واقع، تحسین و تمجید اغراق‌آمیز شما به کودک آسیب می‌زند. چون وقتی او تعریف و تمجیدهای شما را می‌بیند فکر می‌کند فرد ماهر و بی‌نظیری است. و نیازی به تلاش و تمرین بیشتر ندارد. در حالی که اعتماد به نفس از تلاش و تمرین و تکرار به دست می‌آید.

2. بین وظایف و پیشرفت‌ها تمایز قائل شوید

حساب «وظیفه» را از «چالش و پیشرفت» جدا کنید. این که فرزندتان تختخوابش را خودش مرتب می‌کند یا هر روز موهایش را شانه می‌کند. نباید باعث شود با جملاتی مثل «تو بهترین دختر/پسر دنیایی». «از همه بچه‌ها منظم‌تری». «تو خیلی زرنگ و باهوشی» به او بازخورد نشان بدهید. چون در آن صورت فکر می‌کند بالاترین ظرفیت و توانمندی او، انجام همین وظایف روزمره است و دلیلی ندارد برای «بهتر شدن» بیش از این‌ها تلاش کند. برای فرزندتان مشخص کنید که یک سری کارها، جزو «وظایف»، «بایدها» و «قواعد» خانه شما هستند. اما تجربه کارهای جدیدتر است که از او شخصیتی توانا و موفق می‌سازد.

3. پای «چالش» را به زندگی‌اش باز کنید

همیشه به یاد داشته باشید که رشد در خلاء اتفاق نمی‌افتد. برای داشتن اعتماد به نفس بالا، باید فرزندتان وارد عمل شود و تجربه کند. مهم نیست موفق می‌شود یا شکست می‌خورد. نفس «عمل کردن» است که شخصیت او را می‌سازد. بنابراین به فرزندتان کمک کنید تا فردی شایسته و مفید در دنیای خودش باشد.

برای این ‌که به این هدف برسید اجازه بدهید فرزندتان ریسک کند. خود را به چالش بکشد. وارد رقابت شود. انتخاب کند. مشکلاتش را حل کند و خودش شروع‌کننده باشد. در واقع او را به «کنش» تشویق کنید. نه صرفا «واکنش» به موقعیت‌هایی که در زندگی مقابلش سبز می‌شوند.

فرزند شما برای به دست آوردن اعتماد به نفس سالم باید مهارت انتخاب کردن و تصمیم‌گیری را بیاموزد. مسئولیت انتخاب‌هایش را به عهده بگیرد. پس اشتباهات و خطاهای فرزندتان را بپذیرید. و به آنها احترام بگذارید چون این تجربه‌ها هستند که از او فردی مستقل با شخصیتی ثابت و با اعتماد به نفس بالا خواهند ساخت.

4.برای بالا بردن اعتماد به نفس فرزندتان عشق و حمایت بی‌قید و شرط به او بدهید

بچه‌ها اعتماد به نفس را از احساس دوست داشته شدن، امنیت و افزایش شایستگی‌هایش به دست می‌آورند. بنابراین در همه شرایط در کنار فرزند خود باشید ولی در کارهایش دخالت نکنید. اجازه دهید چالش‌ها را با سبک و روش خودش تجربه کند. با روش خودش پیش برود. حتی اگر از نظر شما اشتباه است. از دور فرزندتان را نظاره کنید اما او را در مشت خود نگیرید و با عشق‌ورزی و مشاوره‌های بجایی که به او می‌دهید. نشان دهید همیشه پشتیبانش هستید. درست مثل یک حامی دلسوز و مراقب.

5. از آن طرف بام نیفتید!

این که فرزندتان را با تشویق‌های پوشالی بمباران نمی‌کنید خیلی عالی است. اما مراقب باشید از آن طرف بام نیفتید چون همان‌طور که گفتن «تو بی‌نظیری، تو از همه باهوش‌تری، هیچ‌کس مثل تو نیست…» مانع تلاش کردن فرزندتان می‌شود. سرکوب و تحقیر و گفتن «بی‌عرضه، خنگ، تنبل و کم‌هوش» هم مخرب و اشتباه است.

یادتان باشد، هر شکست راهی برای یادگیری است و می‌تواند زمینه‌ساز موفقیت‌های بعدی شود. بنابراین شکست فرزندتان را توی سرش نکوبید و او را به خاطر موفق نشدن تنبیه یا تحقیر نکنید. فقط با تلاش و شکست چندین‌باره و تسلیم نشدن است که کودک شخصیتی قوی پیدا می‌کند. اگر مدام از فرزندتان انتقاد کنید و تلاش‌هایش را نادیده بگیرید. مستقیما اعتماد به نفس او را نابود کرده‌اید.