10 دلیل رفتار نادرست کودکان و نحوه پاسخگویی به آن

کودکان از رفتار نادرست برای نشان دادن احساس و تفکر خود استفاده می کنند. غالباً آنها در حال برقراری ارتباط از طریق رفتار خود هستند. كه لزوماً قادر به گفتن آنها نیستند. در هین اینکه از چه استراتژی انضباطی استفاده میکنید، علت احتمالی مشکل را نیز در نظر بگیرید.

جلب توجه

وقتی والدین با تلفن صحبت می کنند، با دوستان یا خانواده ملاقات می کنند یا در غیر این صورت مشغول کار هستند، بچه ها احساس می کنند که کنار گذاشته شده اند. سرزنش، غر زدن یا ضربه زدن به خواهر و برادر راهی عالی برای جلب توجه است.

حتی اگر این توجه منفی باشد، بچه ها هنوز آن را هوس می کنند. نادیده گرفتن رفتار منفی و تمجید از رفتار مثبت یکی از بهترین روشهای مقابله با رفتارهای جلب توجه است.

تقلید

کودکان با تماشای دیگران یاد می گیرند که چگونه رفتار کنند. خواه آنها ببینند که یک هم سال در مدرسه رفتار نامناسبی دارد یا اینکه از چیزی که در تلویزیون دیده اند کپی کنند، بچه ها آنچه را می بینند تکرار می کنند.

قرار گرفتن کودک در معرض رفتار پرخاشگرانه در تلویزیون، بازی های ویدیویی و زندگی واقعی را محدود کنید. رفتار سالم را الگوی خود قرار دهید تا شیوه مناسب رفتار در موقعیت های مختلف را به فرزند خود بیاموزید.

آزمایش محدودیت ها

وقتی قوانینی وضع کردید و به کودکان گفتید که مجاز به انجام چه کارهایی نیستند. آنها اغلب می خواهند ببینند که شما تا چه حد جدی هستید. آنها محدودیت ها را امتحان می کنند تا بدانند که با نقض قوانین عواقب آن چه خواهد بود.

محدودیت های مشخص تعیین کنید. و پیامدهای آن را به طور مداوم ارائه دهید. اگر بچه ها فکر می کنند احتمال کمی وجود دارد که بتوانند با چیزی کنار بیایند. اغلب وسوسه می شوند آن را امتحان کنند. اگر به آنها نشان دهید که با هر بار قانون شکنی نتیجه منفی دریافت می کنند. سازگارتر خواهند شد.

فقدان مهارت و تاثیر آن بر رفتار کودک

بعضی اوقات مشکلات رفتاری از کمبود مهارت ناشی می شود. کودکی که فاقد مهارت های اجتماعی است ممکن است کودک دیگری را بزند. زیرا می خواهد با وسایل او بازی کند. کودکی که مهارت حل مسئله ندارد. ممکن است اتاق خود را تمیز نکند. زیرا مطمئن نیست که وقتی اسباب بازی ها در جعبه اسباب بازی نمی گنجد چه کاری باید انجام دهد.

وقتی کودک شما رفتار نادرستی دارد به جای اینکه فقط نتیجه را نشان دهید، به او بیاموزید که در عوض چه کار کند. به آنها گزینه های مقابل بد رفتاری را نشان دهید تا بتوانند از اشتباهات خود درس بگیرند.

تلاش برای استقلال و تاثیر آن بر رفتار کودک

همانطور که کودکان در پیش دبستانی یاد می گیرند کارهای بیشتری را به تنهایی انجام دهند. آنها اغلب می خواهند مهارت های جدید خود را به نمایش بگذارند. دوقلوها همچنین به تلاش خود برای استقلال داشتن معروف هستند. آنها ممکن است بحث برانگیزتر شوند و در بعضی مواقع رفتارهای بی احترامی انجام دهند.

نوجوانان ممکن است در تلاش برای نشان دادن به بزرگسالان که خود می توانند فکر کنند، سرکش شوند. آنها ممکن است عمداً قوانین را زیر پا بگذارند. و سعی کنند به بزرگسالان نشان دهند که مجبور به انجام کارهایی که نمی خواهند نیستند.

به فرزندتان گزینه های مناسب بدهید

از کودک پیش دبستانی خود بپرسید: “آیا می خواهید آب یا شیر بنوشید؟” به نوجوان خود بگویید: “این شما هستید که تصمیم می گیرید چه موقع کارهای خود را انجام دهید. و به محض اینکه کارهایتان تمام شد. می توانید از وسایل الکترونیکی خود استفاده کنید.” دادن آزادی متناسب با سن، نیاز کودک شما به استقلال را برآورده می کند.

احساسات شدید

بعضی اوقات بچه ها نمی دانند در مورد احساساتشان چه کاری انجام دهند. ممکن است هنگام احساس عصبانیت به راحتی تحت فشار قرار بگیرند. در نتیجه ممکن است پرخاشگر شوند. آنها حتی وقتی احساس هیجان، استرس یا بی حوصلگی می کنند ممکن است پرخاشگری کنند.

بچه ها باید روش های درست برای کنار آمدن با احساساتی مانند غم، ناامیدی و اضطراب را یاد بگیرند. احساسات را به بچه ها بیاموزید و روش های سالم برای مدیریت احساسات را به آنها نشان دهید تا از رفتارهای بد آنها جلوگیری کنید.

وقتی بچه ها کنترل بهتری بر احساسات خود دارند، می توانند از مهارت های مقابله ای سالم برای کنار آمدن با احساسات خود استفاده کنند. به جای رفتار نادرست در ابراز احساسات، کودک ممکن است یاد بگیرد که برای آرام شدن استراحت کند.

نیازهای برآورده نشده و عکس العمل آن در رفتار کودک

وقتی کودک احساس گرسنگی، خستگی یا بیماری می کند، غالباً رفتار نامناسبی ایجاد می شود. بیشتر کودکان نوپا و پیش دبستانی در برقراری ارتباط با نیازهای خود مهارت ندارند. در نتیجه اغلب آنها از رفتار خود، برای نشان دادن نیازهای برآورده نشده استفاده می کنند.

والدین می توانند با جستجوی نیازهای برآورده نشده از بروز مشکلات رفتاری جلوگیری کنند. به عنوان مثال، بعد از چرت زدن کودک نوپا یا داشتن تنقلات در دست، به خرید با آنها بپردازید. از کودک خود سوال کنید و احساسات او را جستجو کنید. به دنبال نشانه هایی باشید که ممکن است برخی نیازهای برآورده نشده را مشخص کنند.

قدرت و کنترل و تاثیر آن در رفتار کودک

نياز به قدرت و كنترل غالباً در رفتار غلط نقش دارد. گاهی اوقات رفتار متعصب و استدلالی هنگامی به وجود می آید که کودک تلاش می کند کنترل خود را اعلام کند.

هنگامی که کودک برای کنترل یک موقعیت رفتار نامناسب بروز میدهد، ممکن است یک جنگ قدرت ایجاد شود. یکی از راه های جلوگیری از این امر ارائه دو گزینه به کودک است. به عنوان مثال، بپرسید “آیا ترجیح می دهید اکنون اتاق خود را تمیز کنید یا بعد از پایان این برنامه تلویزیونی؟” این می تواند بسیاری از بحث ها را کاهش دهد و احتمال انجام دستورالعمل ها توسط کودک را افزایش دهد.

سوء رفتار را یاد گرفته

یکی از ساده ترین دلایل رفتار نادرست کودکان، موثر بودن آن است. اگر تخطی از قوانین آنها را به آنچه می خواهند برساند، به سرعت یاد می گیرند که رفتار نامناسب موثر است.

به عنوان مثال، کودکی که تا زمانی که والدین خود را تسلیم کند ناله می کند. یاد خواهد گرفت که غر زدن راهی عالی برای بدست آوردن هر آنچه که می خواهند است. یا کودکی که عصبانیت خود را در یک فروشگاه نشان می دهد و پدرش برای او اسباب بازی می خرد تا جلوی جیغ زدن را بگیرد. می فهمد که خشم موثر است.

اطمینان حاصل کنید که رفتارهای نادرست کودک شما برایشان سودمند نبوده است. اگرچه ممکن است تسلیم شدن یا عقب نشینی زندگی شما را درآن لحظه آسان کند. اما در نهایت به کودک خود آموزش می دهید تا قوانین را نقض کند.

زمینه های سلامت روان

گاهی اوقات کودکان دارای مشکلات اساسی روان هستند که به مشکلات رفتاری بدل می شود. به عنوان مثال، کودکان مبتلا به ADHD (بیش فعالی) برای پیروی از دستورالعمل ها و رفتارهای مشکل دارند. اضطراب یا افسردگی زمینه ای همچنین می تواند در بروز مشکلات رفتاری نقش داشته باشد.

کودک مضطرب ممکن است از رفتن به کلاس هایی که باعث می شود عصبی شود، خودداری کند. یک کودک افسرده ممکن است تحریک پذیر باشد و انگیزه لازم برای تکمیل کارهای خود یا کارهای مدرسه را نداشته باشد.

اگر مشکوک هستید که کودک شما ممکن است یک مشکل اساسی روانی یا اختلال رشد داشته باشد، با متخصص اطفال کودک خود صحبت کنید. ارزیابی توسط یک متخصص سلامت روان آموزش دیده ممکن است لازم باشد. تا مشخص شود آیا مسائل احساسی زمینه ساز در بروز مشکلات رفتاری وجود دارد یا خیر.