از شیر گرفتن و اندوه و افسردگی مادر
-
22/ مهر/ 1399
-
توسط تیم محتوا
- 551 بازدید
-
مدت زمان: 5 دقیقه
از شیر گرفتن زمان تغییر است. این می تواند برای برخی از زنان تسکین باشد. اما برای برخی دیگر می تواند یک درد عجیب باشد. حتی اگر شمارش معکوسی برای توقف شیردهی داشته باشید. ممکن است تعجب کنید که چرا احساساتی شده اید. شاید سخت تر از آن باشد که انتظار داشتید. و حال باید با این اوقات خاص کودک خداحافظی کنید. گرچه ممکن است از شیر گرفتن بخشی طبیعی از رشد کودک کوچک شما باشد که نشانه رشد و استقلال است. اما مطمئناً می تواند برای شما زمان غم، اندوه و افسردگی باشد. این احساسات طبیعی و شایعتر از آن است که تصور می کنید. در ادامه پنج دلیل آمده که ممکن است در طول روند از شیر گرفتن دچار احساس غم و اندوه شوید.
دلایلی که در حین از شیر گرفتن و بعد از آن ممکن است احساس افسردگی کنید
1.از شیر گرفتن زودتر از موعد
اگر مجبور شوید کودک خود را زودتر از موعد مقرر از شیر بگیرید. ممکن است از این که مجبورید شیردهی را متوقف کنید. ناراحت و ناامید شوید. همچنین ممکن است از اینکه فرزندتان قادر به دریافت تمام مزایای شیردهی و شیر شما تا زمانی که می خواستید نیست. عصبانی یا احساس گناه داشته باشید.
وقتی غیر منتظره باشد و آنچه شما می خواهید نیست، غم و افسردگی قابل درک است. اشکالی ندارد که غصه بخورید. اما خیلی سخت نگیرید. بدانید که شما بهترین کاری را که بتوانید برای خود و فرزندتان انجام می دهید. اگر نمی توانید شیر مادر را در اختیار کودک خود قرار دهید. به یاد داشته باشید که شیر خشک برای نوزاد جایگزین مطمئنی است. بنابراین اگر مجبورید به کودک خود شیر خشک بدهید. نیازی به احساس گناه نیست.
2.از دست دادن رابطه شیردهی
پیوند خاصی وجود دارد که بین مادر و فرزندش در طول رابطه شیردهی ایجاد می شود. هنگامی که فرزند شما شیر خوردن را متوقف می کند. هنگام ناراحتی برای از دست دادن این رابطه نزدیک، احساس پوچی خواهید داشت.
سعی کنید به خود یادآوری کنید که غیر از شیردهی کارهای دیگری نیز وجود دارد. که شما و فرزندتان می توانید با هم انجام دهید. تا این پیوند نزدیک را محکم نگه دارد.
از راه های دیگر با کودک خود وقت بگذرانید. به عنوان مثال شما می توانید در حالی که با هم صحبت می کنید. می خندید، آواز می خوانید. یا یک داستان تعریف می کنید. روی نیمکت او را بغل کرده و نوازش کنید.
3.کودک شما در حال بزرگ شدن است
فرزند شما بزرگتر شده و استقلال بیشتری می یابد. ممکن است احساس کنید که فرزند شما دیگر آنقدر به شما نیاز ندارد. با این حال حتی اگر او دیگر برای تأمین نیازهای تغذیه ای خود به شما احتیاج نداشته باشد. اما همچنان برای تسلی خاطر و تأمین هزینه ها، از راه های دیگری به شما نیاز دارد. سعی کنید بر روی تمام تجربیات جدید و شگفت انگیز تمرکز کنید. که با ادامه رشد و استقلال کودک تان می توانید آن را با او به اشتراک بگذارید. از شروع مدرسه تا پیوستن به یک تیم ورزشی و غیره، موارد بسیاری وجود دارد که باید منتظر آنها باشید.
4.این آخرین نوزاد شماست
زمانی که قصد دارید فرزند دیگری به دنیا بیاورید ممکن است راحت تر از کودک خود جدا شوید. اما اگر می دانید که این آخرین فرزند شماست. از شیر گرفتن می تواند احساسات زیادی ایجاد کند. پذیرش اینکه این فصل از زندگی شما رو به پایان است دشوار خواهد بود. به هر حال با هر پایان، یک شروع جدید وجود دارد. و آماده شدن برای فصل بعدی زندگی شما می تواند هیجان انگیز باشد.
5.بدن شما در حال تغییر است
وقتی کودک خود را از سینه جدا می کنید. هورمون های بدن شما تغییر می کنند. هورمون هایی مانند پرولاکتین، استروژن و پروژسترون دوباره به سطحی می رسند که قبل از بارداری و شروع به شیردهی بودند. وقتی کودک خود را ناگهان از شیر بگیرید. این تغییرات می توانند بیشتر از زمانی که کودک خود را با سرعت کمتری از شیر می گیرید، احساسات شما را تحت تأثیر قرار دهد. در صورت امکان، کودک را به تدریج از شیر بگیرید.
از شیر گرفتن تدریجی به بدن شما زمان بیشتری می دهد تا با تغییرات هورمونی سازگار شود.
این بدان معنا نیست که شما غمگین نخواهید بود، اما ممکن است غم و اندوه وقتی هورمون های شما با سرعت بیشتری کاهش می یابد، طاقت فرسا نباشد.
چه موقع برای غم و اندوه یا افسردگی به دنبال کمک باشیم
مقدار اندکی از غم و اندوه در پایان شیردهی نیز وجود دارد. حتی ممکن است گریه کنید. و این اشکالی ندارد. صحبت در مورد احساسات و کار کردن با احساسات ایرادی ندارد. می توانید برای حمایت از همسر، خانواده، دوستان و سایر زنانی که فرزندان خود را از شیر گرفته اند. استفاده کنید.
با این حال گاهی غمگین بودن همراه با تغییرات هورمونی در بدن می تواند منجر به افسردگی شدیدتری شود. اگر مدام گریه می کنید. و غم و اندوه شما طاقت فرسا است. و در زندگی تان دخالت می کند. وقت آن است که از پزشک یا متخصص بهداشت روان کمک بگیرید.