چگونه با وجود بچه ها در شرایط کرونا دور کاری کنیم؟- آکام

نمی توان آنچه را که در اطراف ما می گذرد نادیده گرفت. همانطور که ما با شرایط جدید COVID-19 (دوران کرونا) سازگار می شویم  مادران در همه جا خود را  دور کاری و درگیر تفکر کار در منزل دیده، و گیج می شوند و به دنبال یک محافظ برای حرفه شان هستند.

گزینه کار در منزل ( دور کاری ) حتی قبل از شرایط شیوع نیز رایج تر شده بود. بطوریکه بسیاری از شرکتها موقعیتهای دورکاری را ارائه می دهند. خصوصاً برای مادرانی که به دنبال مشاغل انعطاف پذیرتری هستند. و “مادران کار آفرین”  زیادی وجود دارند که مشاغل شخصی خود را از دفتر خانگی شان اداره می کنند.

با این حال قبل از به وجود آمدن دورکاری در پی ویروس کرونا، یک جستجوی سریع Google در مورد “مادرانی که از خانه کار می کنند” نتایج زیادی را میبینید: مادر شاغل، مادران و پدران خانه دار، مادران شیفت دومی، مادران در سیاست، آقایان در انجام وظایف مادران … و خالی بودن عنوان دور کاری. مثل اینکه اصلا وجود نداشتند.

عدم وجود دور کاری در قدیم و به صورت فعلی در شرایط جدید و در دوران اپیدمی کرونا باعث شده تا بیشتر خالی بودن جای حداقل منابع پشتیبانی برای مشاوره والدین و کمک به آنها وجود داشته باشد. به عنوان مثال،موضوع درگیری با همسر. متخصصانی که برای این مقاله با آنها مصاحبه کردیم، حتی شواهد و مثال های کافی برای احساس راحتی در این مورد نداشتند، و می گفتند مشکلات ارتباط مشتریانشان از کار در منزل ناشی می شود.

در عوض، کارهایی که دور کار انجام می دهد و چالش هایی که او با آن روبرو می شود معمولاً با مشکلات مادران خانه دار در ارتباط است.

 مادران شاغل چگونه با چالشهای دور کاری رو به رو شوند؟

ابتدا یک نکته مهم: هیچ یک از این دو نقش برای افراد ضعیف نیست و مادران در سراسر کشور این مسئله را به طریقی که هرگز پیش بینی نکرده اند، در می یابند.

اما برای مدت طولانی، خیلی راحت است که با در خانه کار کردن را با خانه داری یکی بدانیم. هر دو در خانه های خود راحت می مانند، در لباس راحت شان هستند. در کنار بچه ها هستند. یا کمی تلویزیون می بینند. تنها تفاوت این است که مادر کار در منزل بیشتر روی تلفنش وقت می گذارد. درست است؟

برای مثال من به عنوان یک خانه دار سابق و دور کار فعلی (حتی قبل از COVID-19) ، خود را در جایگاهی می بینم که می توانم در باره این موضوع صحبت کنم. من و شوهرم شغلی را با هم اداره می کنیم که یک روز در هفته فعالیت می کند. شش روز دیگر صرف بازاریابی و تبلیغات، شبکه سازی، ایجاد پیش بینی ها، مدیریت امور مالی، شمارش و سفارش موجودی کالا، پاسخ به ایمیل ها ، تنظیم بودجه … می شود. و این تنها ذره ای از چالش های ما است.

من یک پسر 10 ساله ، دوقلوی 9 ساله و یک کودک در راه دارم. این بدان معنی است که همیشه لباس های شسته شده و یک ظرفشویی پر از ظرف وجود دارد که باید تمیز شوند. بله من همچنین دانشجوی تمام وقت مقطع کارشناسی هستم.

دوست داشتم بگویم که من راز چگونگی انجام همه کارها را دارم. اما واقعیت این است که روزهای من معمولاً صرف نوشتن لیست های انجام کار در پشت کاغذ های باطله می شود. در حالی که سعی می کنم با گوش دادن به داستانهای پایان ناپذیر بچه هایم مادری کنم، و در ساعت 3 صبح به دلیل کابوس ایمیل هایی که هرگز به آنها پاسخ ندادم از خواب می پرم.

این شرایط به نظر آشنا آمد؟ نفس راحتی بکشید. شما تنها نیستید و روش هایی وجود دارد که می تواند تعادل را در زندگی کار در منزل ایجاد کند.

• نیازهای خود را اعلام کنید در زمان دور کاری از دیگران کمک بگیرید

من فکر می کنم که نمی توانم تنها کسی باشم که برای دوباره چیدن ظرف ها پس از اینکه شوهرم آنها را در ماشین ظرفشویی گذاشت به دنبال او بروم، یا به بررسی اتاق بچه هایم بپردازم و به آنها برای بازی کردن اجازه دهم، تا خودم به آنجا بروم و در واقع آنجا را طوری تمیز کنم که دوست دارم.

در روزهای بدم وقتی که تکالیفم را نیمه شب انجام داده و سه مشتری از من درخواست بازبینی قیمت می کنند، و پسران هنوز حوله های مرطوب خود را آویزان نکرده اند من این موارد را حفظ می کنم. من از نظر ذهنی لیستی از تمام کارهایی را که باید آن روز انجام می دادم، از بارگیری مجدد ماشین ظرفشویی تا آویختن حوله های آویز بچه ها، جمع آوری می کنم. علاوه بر کارهایی که لازم بود برای کارم انجام دهم.

اساساً، من عمداً خودم را مشغول می کنم. با این حال ، نکته مثبت این است که من مجبور نیستم همه کارها را انجام دهم.

چرا احساس کردم که باید ظرف ها را دوباره مرتب کنم؟ چرا من نمی توانستم فقط به بچه هایم بگویم که نه، اتاق های آنها تمیز نیست. سپس در حالی که آنها به تمیز کردن ادامه می دهند به کار خودم بپردازم؟ چرا من نمی توانم به شوهرم اعتماد کنم که فیلتر آب را پر کند یا به بچه هایم اجازه دهم صبح ها صبحانه خود را درست کنند. یا از همسایه خود بپرسم که آیا بچه هایم امروز می توانند با پسرش بازی کنند در حالی که من بعضی کارها را انجام می دهم؟

و اگر نمی توانم این موارد را به خانواده و دوستانم بگویم. پس چگونه حتی از راه دور منصفانه است که از آنها بخاطر انجام ندادن وظیفه خود دلخور شوم؟

آنا ماری کریستین، دکترای مشاوره زوجین استنفورد می گوید بزرگترین مسئله ای که بسیاری از مشتریان والدینش با آن روبه رو هستنددادن کار به دیگران است. او می گوید به ویژه  کسانی که دور کاری میکنند باید گاهی اوقات به دیگران نیز اعتماد کرده و کارها را نیز به آنها بسپارند.

کریستین می گوید: “به هر کاری که یک مادر خانه نشین به طور معمول انجام می دهد نگاه کنید.” “پخت و پز، تمیز کردن، مراقبت از کودک، روزهای بازی … همه آن فشارهای روزمره به علاوه خواسته های هر شغلی که دارید. برای یک مادر به تنهایی زیاد است” او پیشنهاد می کند بعضی از این کارهای روزمره را به دیگران واگذار کنید. چه همسر باشد. چه از اعضای خانواده یا دوست صمیمی یا حتی اگر از نظر مالی امکان پذیر باشد، یک پرستار بچه.

می دانم، این یک ماموریت دشوار است. ما مادر هستیم. ما با سالها تلاش و فداکاری به این عنوان رسیده ایم. ما درمانده نیستیم.

با این حال، کریستین می گوید باور “من باید بتوانم این کار را انجام دهم.” همان چیزی است که به ناچار تفکر کار در منزل را از بین می برد.

کیتی مک فارلان ، مادر و صاحب وبلاگ سبک زندگی Chronicles of Frivolity ، موافقت می کند که تقسیم لیست والدینی و کارهای خانه با همسرتان مهم است. او می گوید: “من همیشه از شوهرم می خواهم ظرف ها را جمع کند یا به من کمک کند شام را درست کنم.” “به خانواده خود بگویید چگونه و در چه مواردی به آنها نیاز دارید.”

او مجبور بود وظایفی مانند خرید مواد غذایی و حمایت از بازی فوتبال کودکش را به شوهرش واگذار کند. تا مهلت بیشتری برای کار یک مشتری را بدست آورد که ممکن است درک نکند او خارج از یک دفتر استاندارد کار می کند. او می گوید: “شما باید درخواست کمک کنید.” “برای بچه های شما مهم نیست که آیا آنها با پدر در فروشگاه مواد غذایی هستند یا با مادر. آنها فقط می دانند که در فروشگاه به دنبال مواد غذایی مورد علاقه خود هستند.”

کریستین توصیه می کند نقش ها و انتظارات جنسیتی را پاک کنید. و فقط به آنچه خانواده برای کارکرد آن نیاز دارد نگاه کنید. وی می گوید همسران باید درمورد اینکه چه کسی در خانه مسئول چه چیزی است صحبت کنند و به تفاهم برسند تا سردرگمی ایجاد نشود. اما حتی هر دو والد نیز ممکن است نتوانند همه کارها را انجام دهند. این ممکن است به معنای درخواست کمک از مادرشوهر تان برای مراقبت از کودک برای بعد از ظهر باشد. تا بتوانید در جلسات کاریتان شرکت کنید. اما انتظار نداشته باشید که چنین پیشنهادی بدون درخواست کردن به شما برسد.

• همه چیز در مورد انتقال نیازهای شما (و محدودیت ها) است

لورن کیف، فردی با تجربه در زمینه کار در منزل، و مدرس شخصی دختر نوجوان اش علاوه بر اداره شرکت خود، Happy Tomato Fresh Salsa ، در زمینه مدارس خانگی فعالیت می کند. برای لورن کیف، انجام آنچه در شغل وی در طول ساعات برنامه ریزی شده “عادی” است. ولی همیشه عملی نیست. او می گوید: “بعضی روزها فعالیت هایی داشتم که نمی توانستم در زمینه آنها کار کنم، و مجبور می شدم به مادران دیگر مدارس خانگی اعتماد کنم تا به من در زمینه بچه هایم کمک کنند.” “من یک گروه شگفت انگیز از دوستان دارم که وقتی به آنها احتیاج دارم، به نوعی برای پیش قدم میشوند.”

داشتن یک جمع از افرادی که موقعیت شما را به عنوان فردی که دور کاری می کند. درک می کنند، بسیار حیاتی است. تا حدی که کریستین طرفدار شفافیت و صداقت کامل در خانواده و دوستان است؛ که ممکن است به طور کامل درک نکنند که روز شما چگونه است.

او می گوید: “شما باید با افراد زندگی خود هم سطح شوید و بگویید: ببین، این یک روز از زندگی من است. “در واقع برای کار در خانه نیاز به یک فرد بسیار منظم است. شما همه مسئولیت ها را به همراه حواس پرتی های محیط زندگی، و راحتی بودن در فضای خود را دارید. ”

حتی همسرتان ممکن است متوجه نشود که شما در طول روز برای انجام کارهای روزانه خانه وقت ندارید.

کیف می گوید: “این چیزی نیست که من و شوهرم همیشه در مورد آن دعوا کرده باشیم. اما او واقعاً به این نتیجه نرسید. مانند:” چرا وقت نکردی این کارهای خاص را در خانه انجام دهی؟ “و این به این دلیل است که من بر روی هر کاری که آن روز سعی می کردم انجام دهم متمرکز شده بودم. ممکن است به دلیل وقفه های دخترم، انجام کارم مدت زمان بیشتری طول کشیده باشد. یا شاید مجبور شده ام پسرم را از سر تمرین کلاس ورزشی اش به خانه بیاورم. بسیاری از اوقات، کارهای خانه به حاشیه رانده می شوند.

• یک فضای کاری تعیین شده در زمان دور کاری ایجاد کنید

“تصور کنید که در وسط یک تماس کنفرانسی هستید. کودک شما استفراغ می کند. شما یک مشتری دارید که مرتباً در خط دیگر با شما تماس می گیرد. زیرا آنها ساعت 8 صبح از طریق ایمیل برای شما مطلبی ارسال کرده اند و نمی فهمند که چرا هنوز پاسخ نداده اید و سگتان نیز پارس می کند زیرا همسایه در را می زند و از شما می پرسد آیا می توانید مراقب کودک او باشید؟ “مک فارلان اضافه می کند: “این همان چیزی است که می تواند حس دقیق کار در خانه را منتقل کند!”

از آنجا که اصوات زندگی اجتناب ناپذیر هستندبهتر است بدانید: داشتن مکانی خاص در خانه خود فقط برای کار کردن، ضروری است. شما نمی توانید در هنگام تمیز كردن قابلمه ها و ظرف ها در پس زمینه با تلفن صحبت كنید. “در تجربه شخصی کار در خانه خودم ، مجبور شدم یک فضای اداری مشخص داشته باشم. من باید احساس می کردم سر کار هستم ، زیرا واقعاً چنین بود. ”

من شخصاً می توانم به این موضوع اعتراف کنم: منطقه کار من مقدس است. بچه های من می دانند که وقتی من پشت میزم ، در منطقه شخصی خودم هستم. به محض ورود به آن منطقه ، مجاز نیستند از من میان وعده بخواهند. از کاغذ چاپگر من برای نقاشی استفاده کنند یا از طریق رایانه بازی کنند.

در را پشت سرم می بستم. و مشغول کار می شدم. داشتن آن فضای صمیمی برای انتقال تفکر از مادر به صاحب یک شغل، بخشی اساسی از بهره وری من است.

برای کم کردن حواس پرتی بچه ها، کارهای روزمره و کارهای خانه که در اطراف شما هستند، نیاز به نظم بالایی وجود دارد. اما ایجاد محوطه ای در خانه که فقط برای کار شماست، قید و بند داخلی را سست می کند. همچنین تمرکز بر وظایف شغلی شما را آسان تر می کند.

• ساعت ورود و خروج در هنگام دور کاری

از این گذشته، تعیین مرزهای شخصی (و احترام گذاشتن به آنها) مسئله اصلی کار در منزل یا دور کاری است . دور کاری به این معنی است که ما گاهی اوقات در برنامه خود انعطاف داریم. اما همچنین وسوسه دائمی برای انجام کارهای غیر شغلی داریم. یا اینکه اجازه دهیم زمان کار در زمان خانواده ورود کند. که به ضرر هر دو است. این به معنای تعیین ساعت کار و پایبندی به آن است.

کیف می گوید: “این همیشه برای من سخت بوده است.” “من نمی توانم به شما بگویم که گاهی اوقات نمی خواهم لباس های شسته شده را در وسط آنچه قرار است زمان کاری من باشد جمع کنم.” او می گوید که نادیده گرفتن لباس شستن و سایر کارهای خانه می تواند به عنوان والدین باعث بروز احساس غفلت باشد. او می گوید: اگر پروژه ای داشته باشم كه برای شرکت شخصی ام در حال انجام آن هستم ، باید به خودم بگویم كه برای این مدت زمان تعیین شده است. این تنها چیزی است كه من روی آن كار می كنم “و وقتی کارم تمام شد. تا زمان کار بعدی خود به کارهای خانه می رسم .”

اگر قاطعانه و کاملاً به برنامه کاری که برای خود ایجاد کرده اید متعهد شوید، همه کارهای خانه می توانند صبر کنند. “اگر در خانه کار نمی کردید، آیا واقعاً تمایل به توقف و خشکشویی داشتید؟(البته این به روز کاری بستگی دارد!).” او ادامه می دهد: “شروع یا جمع کردن یکباره لباس ها چیزی نیست که به طور معمول برای شما قابل دسترسی باشد.” “به همین دلیل نکته شماره 1 من این است که فضای خلوتی را برای کار در آن پیدا کنم و به مرزهای کاری که خودتان تعیین می کنید، از جمله ساعات کاری تان ، پایبند باشید.”

وقتی نوبت به ساعات شبانه روز می رسد. با نوشتن برنامه خود می توانید کمک بزرگی در پایبندی به آن  داشته باشید. بعضی اوقات فقط دیدن بصری اختصاص ساعتهای کاری شما می تواند انگیزه بخش باشد.

مک فارلان می گوید: “من با مسدود کردن زمان زندگی می کنم.” “شاید روزی من از ساعت 4 تا 6 بعد از ظهر محتوا بسازم. سپس از ساعت 6 تا 8 فقط مادر بچه ها باشم. سپس [دخترم] را بخوابانم و تا ساعت 10 شب به ایمیل ها پاسخ دهم. هر کاری که تصمیم بگیرم انجام دهم، باید به مرزهایی که برای خودم ایجاد کرده ام پایبند بمانم . ”

ورود به زمان کاری و به دست آوردن آنچه باید انجام شود، به اندازه خروج از ساعت کاری و ادامه کارهای دیگر مهم است.

کیف می گوید: “به خصوص تا وقت ناهار، من کارم را تمام می کنم”. “من در این امر خوش شانس بوده ام که تاکنون چیزهای زیادی در راه من، مانع نشده اند”. او متوجه شده است که مردم معمولاً برنامه دور کاری را لوکس می دانند (دروغ نگم بعضی اوقات قطعاً می تواند یک هدیه باشد). اما این بدان معنی نیست که آسان است.

کریستین می گوید : توهم جا افتاده در جامعه این است که مادر دور کار خیلی راحت کار می کند و او بسیار خوش شانس است. زیرا هر وقت بخواهد می تواند با بچه های خود وقت بگذراند. اما اگر او تا عصر مجبور شود به کار خود ادامه دهد. فقط به این دلیل که او از نظر جسمی در حضور بچه هایش است به این معنی نیست که او واقعاً آنجاست.

مک فارلان می گوید نقطه ضعف او این است که او “به شدت راضی کننده دیگران” است. که این مسئله می تواند برای زندگی خانوادگی او مضر باشد. او می گوید: “من یک مدیر واقعا عالی دارم که مجبور شد به من بگوید و هنوز هم به من یادآوری می کند که باید با مشتریانم حد و مرز داشته باشم.” “من باید مسئولیت های شغلی دیگر و زندگی فرزندم را پاسخگو باشم. و این شامل تعیین مرزهایی برای زمان پایان آن برای روز کاری است.”

• بخشی از مکالمه

صحبت در مورد چالش های ما و تعریف واضح نیازهای ما، اکنون یک گام برای تحقق منابع آینده برای والدینی است که در این دوره جدید کاری، به صورت دور کاری به دنبال کمک می روند.

شاید این شروعی برای شناخت و پشتیبانی مورد نیاز ما دور کار ها باشد.

یکی از نقاط ضعف مادرانی که دور کاری میکنند، این است که بدون همراهی همکاران بزرگسال به راحتی می تواند احساس تنهایی کند. رسانه های اجتماعی می توانند با تسهیل در تصور “تنهایی” این احساس انزوا را قوی تر کنند.