4 اشتباه که والدین سهل گیر در پرورش کودکان مرتکب می شوند

حتی اگر به عنوان یک والد معمولاً کنترل را بر عهده دارید، اگر روزی در یکی از این دامهای انضباطی قرار گرفتید، تعجب نکنید.

برای مثال: بی خیال و سهل گیر ، تعداد انگشت شماری از کلماتی است که برای توصیف سبک نظم و انضباط من به کار رفته است. توسط همه، از شوهرم گرفته تا مادرم و حتی غریبه های فروشگاه مواد غذایی که به من نسبت میدهند و من کاملا اعتراف می کنم که متهم هستم. البته نیت من خوب است. من ذاتاً بدون تقابل هستم. و هر تلاشی برای تحمیل نتیجه ای باعث می شود احساس کنم مامان بدی هستم. بچه های باهوش من با اشک و ناله هایشان؟ خوب، آنها دقیقاً می دانند که چگونه مرا بازی دهند.

دکتر توماس دبلیو ، نویسنده کتاب 3-2-1 سری، سحر و جادو، می گویند: “برخی از والدین سهل گیر معتقدند که هرگز نباید با فرزندان آنها درگیری ایجاد شود.” با این حال، واقعیت این است که بچه ها به ساختاری نیاز دارند که محدودیت های تعیین شده را فراهم می کند. و بعضی مانند من، آن را در خانه اجرا نمی کنند. نظم و انضباط به آنها کمک می کند خویشتنداری و رفتار مناسب را یاد بگیرند.

در حقیقت، محققان نشان داده اند كه كودكان والدین سهل گیر ، در مدرسه به طور تهاجمی عمل می كنند. و بیشتر در معرض خطر نوشیدن (الکی) در سن پایین قرار دارند.

احتمالاً شنیده اید که مادران و پدرها معمولاً در یکی از سه دسته اقتدارگرا، اقتدارمند یا مجاز محور قرار می گیرند. کارشناسان به طور کلی موافقند که سبک معتبر میانه راه، تمایل به تولید خوش برخورد ترین و خوشبخت ترین بچه ها را دارد.

من گمان می کنم که رویکرد محکم اما منصفانه برای والدین نیز بهتر است. مثلا بگویم: “این همان چیزی است که ما امشب برای شام می خوریم”، به جای اینکه بگویید “همه می خواهند چه چیزی بخورند”.

زندگی من استرس کمتری خواهد داشت. من دوست دارم بدانم که چگونه به فرزندان بزرگتر خود انگیزه دهم که به موقع به مدرسه بروند. و چه کارهایی را باید انجام دهم وقتی آنها برای سومین روز متوالی، دیر بیدار می شوند. در مقابل تهدیدهای مبهمی که معتقدند من هرگز انجام نخواهم داد.

هنوز هم می توانید برای آموزش مسئولیت پذیری به فرزندانتان بهتر شوید.پس به چند نکته زیر توجه کنید.

1.والدین سهل گیر عواقب تعیین شده را دنبال نمی کنند.

آلیسون چارلز، مادر سه فرزند ازنیوجرسی، با این مشکل روبرو است. “اگر بچه های من بحث کنند و متوقف نشوند، من می گویم ” ما به جشن تولد نمی رویم.” سپس حالم بد خواهد شد و می گویم ” خوب شما می توانید بروید. اما نمی توانید کیک بخورید.” سپس، من تسلیم می شوم و اجازه می دهم وقتی به آنجا رسیدیم کیک بخورند. ”

چرا این اتفاق می افتد

مشاور والدین، دکتر جین مان، و نویسنده کتاب راهنمای A تا Z برای تربیت کودکان خوشحال و با اعتماد بنفس می گوید: ” اگر شما تمایل به عقب نشینی دارید. احتمالاً فکر نمی کنید که اجرای مجازات چه حسی خواهد داشت. فقط بعداً می فهمید که انجام آن به چه اندازه برای شما و بچه تان مهم بوده است.

چگونه آن را برطرف کنیم

قبل از هرچیز، از اتاق خارج شوید و چند نفس عمیق بکشید. با این کار کمی وقت خواهید داشت تا آرام شوید. و به یک راه حل قابل کنترل تر برسید. اگر فراموش کردید که این مکث را انجام دهید و بعداً باید برنامه را اصلاح کنید. به کودک خود بگویید که این تغییر برای شما بهتر کار می کند نه او. ممکن است بگویید، “ما می خواهیم به جشن تولد برویم زیرا من به مادر اِما قول داده ام که کمک اش کنم. در عوض، فردا 30 دقیقه از وقت بازی را از دست خواهید داد. ”

2.شما بیش از اصرار بر همکاری، درخواست همکاری می کنید.

روز شست و شوی لباس ها است. و شما از کودک 6 ساله خود می پرسید آیا به شما کمک می کند لباس های کثیف را به ماشین لباسشویی بیاندازید. او به شما خیره می شود و می گوید. “این کار من نیست.” با از دست دادن رشته کلمات، پاسخ بی ادبانه او را نادیده گرفته و خود لباس ها را جابجا می کنید.

چرا این اتفاق می افتد

شما می خواهید فرزندتان از شما خوشش بیاید. و می ترسید که به عنوان یک شخص متوسط بدل شوید. من از تجربه خودم صحبت می کنم. روش من این است که به جای انتظارات، به فرزندانم پرس و جو بدهم: “سلام، آیا شما مخالف این هستید که زباله ها را قبل از شام بیرون ببرید؟” یا “شما باید تکالیف خود را به زودی شروع کنید، باشه؟” در نتیجه، آنها من را جدی نمی گیرند و سپس نمی فهمند که چرا من وقتی نمی توانند سطل زباله را تخلیه یا به موقع تکالیف مدرسه خود را تمام کنند، ناراحت می شوم.

چگونه آن را برطرف کنیم

این ایده را بپذیرید که فقط به این دلیل که قوانین را اجرا می کنید، شما تبدیل به دیکتاتور نشده اید. این از شما یک پدر و مادر موثر می سازد. استفاده از زبان مناسب نیز حیاتی است. به جای گفتن “خوب؟” در انتهای یک جمله یا درخواست از بچه ها برای انجام کاری، جمله قاطع تری را بیان کنید (“به من کمک کنید تا سبد لباسشویی را به طبقه پایین بیاورم”). این جمله دستورالعملی برای فرزند شما می شود. تا گزینه ای که انتخاب کرده یا می تواند آن را رد کند.

دکتر فیلان می گوید: “همچنین مهم است که از درخواست های پشت سر هم جلوگیری کنید.” او شما را تشویق می کند که مانند روز لباسشویی در شنبه و مشق شب از ساعت 4 بعد از ظهر، در یک روتین شروع به کار کنید. به این ترتیب، کودک شما احساس نمی کند که یک تقاضای غیر منتظره او را تحریک کرده، و همچنین به نظرش احترام گذاشته شده است.

3.والدین سهل گیر به فرزندشان اجازه می دهند قوانین را تغییر دهد.

هر بار که از کودک 6 ساله خود می خواهید ظروف اش را به سمت ظرفشویی حمل کند. او بهانه ای آماده دارد (“من باید کتاب خواندن ام را تمام کنم”). اما تا زمانی که او در نهایت کارها را تمام کند.  شما اجازه می دهید تاکتیک های تأخیری او برایش مفید باشند.

چرا این اتفاق می افتد

شما برای حفظ آرامش هر کاری انجام دهید انجام می دهید. حتی اگر این به معنای اجازه دادن به فرزندانتان باشد. راشل لاونتال، از آتلانتا، می گوید هر وقت او اجازه می دهد پسر 3 ساله اش تئو، یک برنامه تلویزیونی دیگر را تماشا کند. او شروع به چانه زدن می کند. “من می گویم،” خوب دیگر بس است. و سپس او می گوید، صبر کنید. من یک ایده دارم. اگر فقط نیمی از نمایش دیگر را تماشا کنم چه؟ ”  “من منطقی می گویم از آنجا که او به خوبی از من درخواست کرده، باید بگذارم آنچه را که می خواهد داشته باشد.”

چگونه آن را برطرف کنیم

دستورالعمل های خود را ساده و واضح نگه دارید. و جای بحث و مجادله نگذارید. گرچه خوب است که در موقعیت های خاص کنترل کودکان را فراهم کنید. و شما نباید وارد مذاکره شوید. در مورد راشل، پاسخ موثر به بازگشت پسرش این خواهد بود که به سادگی قانون را تکرار کنید. یک نمایش، همین و سپس تلویزیون را خاموش کنید.

4.والدین سهل گیر سعی می کنند کودک خود را به هر قیمتی راضی نگه دارید.

بگذارید اینگونه بگوییم وقتی با کودک 5 ساله تان در یک کافه  هستید و او شروع به داد و فریاد می کند. زیرا کوکی های شکلاتی خرد شده آنها تمام شده است. شما می دانید که فقط باید مکان را ترک کنید. اما در عوض سعی می کنید با پیشنهاد اینکه به جای آن یک کلوچه غول پیکر بلوبری داشته باشد. او را آرام کنید. با این حال، جایزه دادن به عصبانیت او این را تضمین می کند که دفعه دیگر که با ناامیدی کوچکی روبرو خواهد شد. او این رفتار را مجددا تکرار می کند.

چرا این اتفاق می افتد

هنگامی که کودک شما گرسنه یا خسته است، بیشتر احتمال دارد که تسلیم شوید. از این گذشته، حتی اگر اوضاع تقصیر شما نباشد. هیچ کس دوست ندارد فرزندش درمانده باشد. اما گاهی اوقات کودک خود را در موقعیت هایی قرار می دهیم که نباید، مانند اینکه در مواقعی که به چرت یا میان وعده احتیاج دارد با او فعالیت هایی را شروع کنیم. این باعث می شود که شکست بخورد و سپس باعث می شود احساس گناه کنیم.

چگونه آن را برطرف کنیم

به جای تلاش برای دلجویی از کودک، احساسات او را تأیید کنید. ممکن است بگویید، من می دانم که از کوکی ناامید شده ای.

سپس به خود یادآوری کنید که وقتی مرزهای خود را تعیین کردید و به آنها پایبند بودید. همچنین به ساخت مهارت هایی که کودک شما برای مقابله با هر چالشی که زندگی برای او ایجاد می کند، کمک کرده اید.