در آغوش گرفتن چه تاثیر بر سیستم عصبی نوزادان و والدین دارد؟- آکام

در آغوش گرفتن والدین و نوزادان، فعالیت پاراسمپاتیک را در نوزادان و والدین تقویت می کند

در آغوش گرفتن ، والدین و نوزاد، بر اساس یک مطالعه جدید نشان میدهد که باعث می شود کودک و والد، احساس آرامش بیشتری در سطح فیزیولوژیکی داشته باشند.

محققان دریافتند كه كودكان خردسال به طور قابل توجهی، نسبت به آغوش پدرانه یا مادرانه و آغوش دیگران واکنش پاراسمپاتیک قوی تری دارند. این یافته ها (یوشیدا و همکاران، 2020) در تاریخ 6 آوریل در مجله iScience منتشر شد.

نویسندگان گفتند: “از نظر دانش ما، این مطالعه اولین گزارش کمی و مقطعی است که رفتار آغوش گرفتن بین والدین و نوزادان را در طول سال اول بررسی می کند.”

با توجه به داده ها، به نظر می رسد یک نقطه شیرین برای آغوش گرفتن والدین و نوزادان وجود دارد و این نکته بین “شل گرفتن” و ” بغل محکم” قرار دارد. و بیشترین اثر آرامبخش را بر روی سیستم عصبی دارد.

این “منطقه طلایی” از مقدار “درست” در آغوش گرفتن با افزایش فعالیت پاراسمپاتیک در ارتباط است. که با افزایش فاصله بین ضربان های قلب می شود.

عصب واگ نقش اساسی در فعالیت پاراسمپاتیک و تنظیم ضربان قلب از طریق استیل کولین (ACh) دارد. که در اصل به عنوان “واگستوست” (به عنوان مثال ماده واگ) شناخته می شد. تحریک عصب واگ باعث آزاد شدن واگوسستوف می شود که ضربان قلب را کند و فواصل بین ضربان (IBI) را افزایش می دهد.

IBI بالا یا پایین چه چیزی را نشان می دهد؟

افزایش IBI نشان می دهد که فعالیت پاراسمپاتیک با واسطه گری باعث آرامش سیستم عصبی خود مختار می شود. و بلعکس IBI پایین، با افزایش پاسخ های استرس زا ارتباط دارد.

همانطور که نویسندگان توضیح می دهند. “در اینجا، ما میزان افزایش RRI در نوزادان و والدین آنها را در هنگام آغوش گرفتن یکدیگر در سال اول، بررسی کردیم. ما افزایش RRI را مشاهده کردیم، این نشان دهنده فعالیت پاراسمپاتیک در نوزادان در طول آغوش مادر و نوزاد است. اما نه هنگامی که نوزادان توسط یک زن غریبه نگهداری می شدند یا در آغوش مادرشان بسیار محکم گرفته می شدند. ”

محققان همچنین دریافتند که مادران و پدران در هنگام آغوش گرفتن نوزادان، فعالیت پاراسمپاتیک را افزایش می دهند

چرا محققان از(تغییرات ضربان قلب) HRV برای اندازه گیری فعالیت پاراسمپاتیک استفاده نکردند؟

تغییرات ضربان قلب (HRV) پر کاربرد ترین روش برای اندازه گیری فعالیت پاراسمپاتیک است. پارامترهای HRV معمولاً به ضبط تنظیمات خود مختار نیاز دارند، که حداقل یک دقیقه طول بکشد. بنابراین، محققان استفاده از RRI را برای ارزیابی فعالیت پاراسمپاتیک انتخاب کردند. زیرا بیشتر زمان در آغوش گرفتن والدین با کودکان زیر 1 سال، معمولاً 60 ثانیه یا بیشتر طول نمی کشد.

RRI می تواند تغییرات در سیستم عصبی خود مختار را در عرض چند ثانیه تعیین کند. قرائت سریعتر برای این مطالعه بسیار مهم بود. زیرا آغوش در “منطقه طلایی” به طور معمول حدود 20 ثانیه طول می کشد تا قبل از آنکه کودک سال اولی به طور حتم “نگه داشته شود”. به گونه ای که متفاوت از آغوش یا آغوش سفت و سخت باشد.

نویسندگان نتیجه گیری می کنند:

در مجموع، نتایج ما نشان می دهد که نوزادان بالای چهار ماه ممکن است آغوش گرفتن از والدین خود را یک تجربه راحت و آرامش بخش تلقی کنند. در مقابل در آغوش گرفتن توسط غریبه ها. (آغوش والدین و نوزاد ممکن است باعث راحتی و خوشبختی نوزادان و والدین شود. همچنین این امر باعث پیوند والدین و نوزادان می شود.)

ساچین یوشیدا، نویسنده اول این تحقیق در یک خبرنامه گفته: “کودک شما دوست دارد بغل شود”. ما امیدواریم که دانستن احساس کودک در هنگام بغل گرفتن، به شما در کاهش فشار جسمی و روانی مراقبت از نوزادان کمک کند.