فرزندپروری و مشکلات احتمالی والدین بعد از تولد کودک

حدود 50 تا 80 درصد مادران تازه وارد و 30 درصد پدران جدید مبتلا به افسردگی می شوند

این شرایط آنها را وادار می کند تا نسبت به نوزاد جدید و یکدیگر واکنش نشان ندهند. در یک مطالعه جدید در ایالات متحده، یک محقق برجسته سیاتل گزارش داد که 50 تا 80 درصد مادران جدید و 30 درصد پدران جدید مبتلا به افسردگی هستند. و این افسردگی آنها را برای عدم پاسخگویی به نوزاد جدید و یکدیگر تنظیم می کند.

جان گاتمن، روانشناس کنفرانس ازدواج های هوشمند در دالاس، می گویند: “ما فکر می کردیم میزان افسردگی پس از زایمان 9 درصد است.” “ما اکنون می دانیم که این عدد بسیار بالاتر از آن است.”

گاتمن دریافت كه چنین میزان بالای افسردگی پس از زایمان، مستقیماً ناشی از كاهش چشمگیر صمیمیت زوجین است. كه پس از تولد نوزاد تجربه می كنند. مطالعات وی در مورد تازه ازدواج کرده ها، و مطالعه و دنبال کردن برخی از آنها برای مدت 13 سال نشان می دهد که برای 67 درصد، زایمان باعث درگیری، خصومت و بیگانگی می شود که بسیاری از زوج ها را در مسیر طلاق قرار می دهد.

ابتدا مادران افت رضایت از روابط را تجربه می کنند. در نهایت، پدران نیز درگیر چنین احساسی می شوند. با کاهش رضایت، خصومت وارد می شود و یک فضای عمیقا منفی ایجاد می کند.

در پنج سال پس از تولد نوزاد، 25 درصد از زوج های متاهل طلاق می گیرند. برای زوج های مجرد، میزان انحلال تقریباً سه برابر بیشتر است.

گاتمن، استاد برجسته دانشگاه واشنگتن و بنیانگذار و مدیر موسسه تحقیقات روابط سیاتل، می گوید: “گهواره واقعی که کودک را در خود نگه می دارد. جو احساسی بین والدین است.” “بسیاری از مشکلات مهم اجتماعی [مانند خشونت] در جامعه ما می تواند به این جو عاطفی منفی در خانواده ها بازگردد.”

خصومت و بیگانگی روزافزون بین زوجین، فرزند پروری آنها را به خطر می اندازد. اقدامات آنها نا هماهنگ است و قادر به خواندن نشانه های عاطفی کودک نیستند. گاتمن تأکید می کند، این رفتار حاصل ناخوشایندی خواهد داشت. وی افزود: “بیشتر والدینی كه از مرحله والدینی عبور می كنند، نسبت به نوزاد جدید بی پاسخ خواهند بود. فعل و انفعالات آنها به طور فزاینده ای منفی می شود، و در نتیجه بسیاری از نوزادان درمانده و افسرده می شوند.”

پدران به روش های منحصر به فردی رنج می برند

گاتمن در (خصوص مشکلات والدین ) گزارش داد: ما می دانیم که وقتی والدین در مقابل بچه ها دعوا می کنند. بچه ها بیشتر در معرض مشکلات سلامت روانی، مشکلات رفتاری و جسمی هستند. “شاید غم انگیز ترین یافته این باشد که بچه ها از پدرشان بیزار می شوند.”

با این حال به طور کامل، یک سوم زوجین موفق می شوند که انتقال به والدینی را به خوبی انجام دهند. به نظر می رسد آنچه “موفقیت” را از “فاجعه” متمایز می کند، ارتباط زیادی با پدران دارد. آنها علاقه و تحسین بیشتری نسبت به شریک زندگی خود ابراز می کنند. حتی قبل از تولد نوزادان. گاتمن می گوید: “آنها نسبت به زنان خود کمتر منفی باف هستند.” بچه ها در این معادله بسیار مهم هستند.

گاتمن و همکارانش از مشاهده زوجین در خانه های خود دریافتند که چگونگی صحبت شرکا با یکدیگر در دوران بارداری بر رفتار نوزادان تأثیر می گذارد. به طریقی که در بلند مدت بر مسیر زندگی کودک تأثیر خواهد گذاشت. الگوهای والدین برای حل مشکلات در زمان بارداری شش ماهه، رفتار کودک را در 3 ماهگی پیش بینی می کند. نیازی نیست که زایمان آغازی برای روند نزولی خانواده ها باشد. گاتمن دریافته است :

حفظ ارتباط عاطفی و دانستن چگونگی مدیریت مشکلات ، می تواند مشکلات بعدی والدین و فرزندان را برطرف کند.

بهترین زمان برای آموزش مهارتهای لازم به زوجین، زمانی است که آنها در انتظار زایمان هستند. این زمانی است كه “پدران آینده از نظر احساسی خود را بروز می دهند”.

آنچه میبایست در خصوص مشکلات احتمالی والدین بیشتر از همه مورد توجه قرار گیرد آگاهی از تاثیر روابط والدین با یکدیگر است. و به همان اندازه که ارتباط با یکدیگر در این زمان بسیار مهم است، زوجین یاد می گیرند که با کودک خود هماهنگ شوند. نشانه های کودک را متوجه شوند، و سرعت خود را در چارچوب زمانی کودک افزایش دهند. از این گذشته یاد میگیرند که  “والدین جالب ترین و مهم ترین هم بازی برای نوزادان هستند.”