کدام اسباب بازی بهتر است؟ دیجیتالی یا معمولی؟

اسباب بازی معمولی، همان وسیله ایست که سال‌هاست بشر از آن استفاده می‌کند و خود و فرزندانش را با آن سرگرم می‌کند. اسباب بازی هایی که امروزه در قالب‌های خانه سازی، لوگو، تفنگ، ماشین و بازی‌های فکری و مبتنی بر خلاقیت مشاهده می‌کنیم.
منظور از اسباب بازی دیجیتالی، هزاران بازی متنوع، با فرمت‌‎های فراوانی است که برای بسترهای رایانه‌ای یا اپلیکیشن ارائه می‌شوند و در صفحات موبایل و تبلت و کامپیوتر نقش می‌بندند.

اسباب بازی دیجیتالی و معمولی

اما کدام‌ یک بهتر و کدام‌یک بدتر است؟

مسئله این است که نگاه افراطی و تفریطی در این موضوع، مثل موضوعات دیگر ما را از بسیاری از فرصت‌ها دور می‌کند. برخی به شدت با بازی‌های دیجیتالی مخالفت نشان می‌دهند و برخی به شدت طرفدار آن هستند و مدل‌های قبل از تحول دیجیتال را ناکارآمد می‌دانند. گرچه هرکدام از این دو طیف دلایل خود را دارند اما به نظر می‌رسد باید دقیقتر به موضوع نگاه کرد. باید دانست هرکدام از این‌ها، جایگاه و مزایای خود را دارند و پیشنهاد ما این است که تلفیقی از هر دو را استفاده کنید.

یک مجموعه اسباب بازی های ساختمان سازی، یک ماشین کوچک، یک عروسک و یک مجموعه لوگو می‌تواند دنیای بیرونی و واقعی کودک را بهتر بسازد. هماهنگی چشم و دست را بیشتر و حرکتهای کودک را بیشتر کند. تحرک و لمس دنیای پیرامون چیزی نیست که از آن غافل بشویم و همه چیز را در دنیالی دیجیتال منحصر کنیم. او باید اجسام را ببیند. درک کند و روابط بین آنها را برای خود تعریف کند.
اما دنیای امروز، دنیای دیجیتال است و کودکان از طریق بازی باید وارد آن بشوند. تعدد و تنوع بازیها و اشکال مختلف آنها می‌توانند در رشد ذهنی و خلاقیت و هوش آنها نقش مهمی داشته باشند. ضمن اینکه بازی با ابزارهای دیجیتالی، کشف منوها و آپشنها و دسترسی به بازی، خودش در بالا بردن هوش و روحیه‌ی جستجوگر کودک، موثر است.

البته باید در این بین مراقب برخی مسائل بود از جمله:

• انزوا طلبی
• نشستنهای مداوم در گوشه‌ای و مشغول شدن به بازی که منجر به فقر حرکتی میشود
• بازی هایی که خشونت و بی‌اخلاقی را ترویج میکنند و خستگی و نهایتا تضعیف چشم

این موارد به معنای حذف بازی‌های دیجیتالی نیست، بلکه به معنای لزوم مدیریت هرچه بیشتر بر آن است.