اختلال غذا خوردن در کودکان چگونه ظاهر میشود؟آکام

رسیدن به این درک که کودک شما دچار یک اختلال غذایی شده است، می تواند ناراحت کننده و طاقت فرسا باشد. اما والدین این قدرت را دارند که به کودک خود کمک کنند تا بهبود یابد. حتی اگر کودک هنوز کاملا آماده نباشد. یادگیری حقایق، بحث درباره تجربه شان و تشویق آنها برای مراجعه به درمان می تواند کودک را در مسیر بهبودی قرار دهد.

اختلال غذا خوردن در کودکان

• چگونه می توانم تشخیص دهم که فرزند من دچار اختلال غذا خوردن شده است؟
• چگونه می توانم از بروز اختلال در غذا خوردن کودک جلوگیری کنم؟
• آیا والدین باعث بروز اختلالات غذا خوردن می شوند؟
• اختلالات غذا خوردن چقدر زود می توانند شروع شوند؟
• چگونه باید برای گفتگو در مورد اختلال خوردن فرزندم آماده شوم؟
• چگونه می توانم در مورد اختلالات غذا خوردن ، با فرزندم صحبت کنم؟
• چگونه فرزندم را به قبول کردن درمان تشویق کنم؟
• چگونه می توانم یک مرکز درمانی یا درمانگر مناسب پیدا کنم؟
• چگونه می توانم از فرزندم در روند بهبودی حمایت کنم؟

چگونه می توانم تشخیص دهم که فرزند ام دچار اختلال غذا خوردن شده است؟

تشخیص اینکه کودک شما دارای اختلال غذا خوردن است می تواند دردناک و ترسناک باشد، اما مقابله با این اختلال اولین قدم برای بهبودی است. در ادامه برخی از نشانه هایی که ثابت می کند کودک شما با یک اختلال خوردن دست و پنجه نرم می کند، آمده است.

علائم مربوط به غذا خوردن و ورزش شامل ایجاد روال های غیر معمول در باب غذا خوردن است. مانند تمایل به خوردن غذا در یک ساعت مشخص از روز یا استفاده از یک بشقاب خاص برای هر وعده غذا، تنهایی غذا خوردن، سریع ترک کردن میز، پخت و پز بدون خوردن آنچه که درست کرده اند، وزن کردن مرتباً ، لباسهای گشاد پوشیدن و ورزش اجباری.

علائم مربوط به سلامت جسمی شامل: کاهش سریع وزن یا افزایش وزن ، خستگی ، سرگیجه ، غش کردن ، مشکلات معده ، آسیب دیدگی دندان ها ، کم پشت شدن موها و احساس سرما است.

علائم مربوط به سلامت روان شامل: ثابت شدن بر وزن یا تصویر بدن، احساس استرس ، اضطراب یا شرمندگی نسبت به غذا خوردن و مبارزه با عزت نفس پایین ، انزوا و افسردگی است.

چگونه می توانم از بروز اختلال غذا خوردن در کودک جلوگیری کنم؟

هیچ چیز به طور قطعی نمی تواند مانع از اختلال در خوردن شود. این کارها گاهی از کنترل والدین خارج می شوند. اما پرورش یک فضای مثبت و پذیرفته در اطراف تصویر بدن وی می تواند به رشد کودک کمک کند.

والدین می توانند این کار را با تأکید بر اینکه ارزش شخصی از شخصیت ناشی می شود نه از ظاهر، و اینکه افراد با انواع مختلف بدن می توانند قوی و خوشبخت باشند، شروع کنند. والدین می توانند از ابراز نگرانی های منظم و انتقاد در مورد بدن، وزن یا انتخاب مواد غذایی خود اجتناب کنند. (“نمی توانم باور کنم دو کیلو اضافه کردم. وحشتناک به نظر می رسم!”). آنها همچنین باید از اظهار نظر درباره وزن یا بدن فرزندشان خودداری کنند.

علاوه بر این والدین می توانند برای ایجاد یک رابطه باز و ارتباطی تلاش کنند، تا اگر فرزندشان با چالش هایی مانند زور گویی یا اضطراب روبرو شد. والدین بتوانند، با هم و به روشی سالم این چالش ها را شنیده و آنها را برطرف کنند.

آیا والدین باعث بروز اختلالات غذا خوردن می شوند؟

والدین نباید خود را مسئول بروز اختلالات غذا خوردن کودک بدانند. در حالی که محققان هنوز نمی دانند چرا برخی از افراد دچار اختلالات خوردن می شوند، ما می دانیم که چنین اختلالاتی دارای یک مؤلفه بیولوژیکی قوی هستند و عوامل اجتماعی و محیطی در ایجاد این تصویر نقش دارند.

آنچه در کنترل والدین است، توانایی مدل سازی رفتار غذایی سالم و ذهنیت سالم در مورد تصویری که از بدن خود دارند. (اگرچه والدین زیادی وجود دارند که این کار را انجام می دهند و فرزندان آنها هنوز دچار اختلال می شوند). در صورت بروز اختلال، والدین نقشی اساسی در درمان و بهبود کودک خود دارند.

اختلالات غذا خوردن چقدر زود می توانند شروع شوند؟

کودکان در سنین 5 سالگی ممکن است دچار اختلال در خوردن شوند. در حقیقت ، تحقیقات نشان می دهد که بی اشتهایی در سنین پایین تر در حال ظهور است و طی دهه گذشته این وضعیت در کودکان 8 تا 12 ساله افزایش یافته است.

با توجه به اطلاعات انستیتوی ملی بهداشت روان آمریکا ، سن متوسط ​​ایجاد بی اشتهایی و پرخوری هم اکنون 18 سال، و سن متوسط ​​ایجاد اختلال پرخوری 21 سال است.

چگونه باید برای گفتگو در مورد اختلال خوردن فرزندم آماده شوم؟

قبل از شروع مکالمه، تحقیق کامل در مورد شرایط و همچنین خواندن صحبت های افراد در دوره نقاهت شان می تواند مفید باشد. به این ترتیب والدین می توانند تجربه کودک خود را بهتر درک کرده و با او همدلی کنند.

تشخیص اینکه کودکان مبتلا به اختلال خوردن ممکن است مشکلی را انکار کنند، ارزشمند است. این امر به دلایل زیادی اتفاق می افتد کودکان ممکن است با شرم و اضطراب درباره این اختلال با آن دست و پنجه نرم کنند، و با احتمال اینکه مجبور به مقابله با آن شوند احساس بدی کرده و بچه های کوچکتر، ممکن است خودشان کاملاً آن را درک نکنند. حتی اگر چنین باشد، مهم است که بحث و مقابله با این اختلال را با هم آغاز کنید .

طرز تفکر دیگری که کودک می تواند داشته باشد این است که “من به اندازه کافی بیمار نیستم تا برای بهتر شدن اقدام کنم ” . که در آن حالت کودک مشکلی را تشخیص می دهد اما اعتقاد ندارد این مسئله به اندازه کافی جدی است چه برسه به اینکه که قابل حل کردن باشد. شاید آنها معتقدند که این منافع ارزش هزینه کردن ندارند. از آنچه ممکن است از دست بدهند می ترسند. نمی توانند زندگی بدون رابطه خاص خود با غذا را تصور کنند یا بهبودی را به عنوان خودخواهی تصور می کنند. در پاسخ ، والدین می توانند تغییرات کوچک که در کودکشان به وجود می آید را تشویق کنند و دیدگاه هایی را در مورد آنچه کودک در وضعیت فعلی خود از دست می دهد، ارائه دهند.

چگونه می توانم در مورد اختلالات غذا خوردن با فرزندم صحبت کنم؟

با بیان نگرانی خود برای آنها به موضوع نزدیک شوید. درمورد آنچه فهمیده اید مستقیم و مشخص باشید. سپس درباره درک و تجربه آنها سوال کنید و با دقت گوش دهید. در جستجوی هر موضوعی که بروز می کند. از آزار و اذیت در مهد و مدرسه گرفته تا احساس اضطراب شدید، باز باشید.

در طول مکالمه لحنی آرام داشته باشید. حتی اگر در درون خود با مشکل روبرو هستید، تا احساسات طاقت فرسا برای کودک شما کمتر شوند. چه در اولین مکالمه و چه در مکالمات بعدی، درباره مراحل مشخصی از شروع درمان بحث کنید.

چگونه فرزندم را به قبول کردن درمان تشویق کنم؟

بی شک به گفتگوی زیاد احتیاج دارید. در این گفتگوها، والدین باید در مورد مرحله بعدی، مانند یافتن درمانگر یا ارزیابی توسط متخصص اختلالات غذا خوردن، واضح باشند.

با حضور در قرار ملاقات ها با درمانگر و در معالجه کودک درگیر باشید. این می تواند به والدین اجازه دهد تا از فرزندشان حمایت کنند و از بینش یا حمایت شرایط درمانی برخوردار شوند. اگر به نظر می رسد اولین درمانگر یا کلینیک موثر نبوده ، ناامید نشوید. یافتن یک برنامه درمانی موثر ممکن است زمان ببرد.

ممکن است زمانی فرا برسد که والدین مجبور به تعیین مرز های مهمی شوند. آنها ممکن است تصمیم بگیرند که برای ادامه هزینه های کودک یا حتی ادامه زندگی در خانه خودشان، به دنبال معالجه باشند . اگرچه این می تواند به شدت ناراحت کننده باشد. اما این امر برای امنیت کودک است. و گاهی اوقات به آخرین دلیلی تبدیل می شود که آنها را مجبور به رفع این اختلال می کند.

راهنمایی فوق در مورد کودکانی اعمال می شود که نیاز به کمک دارند اما بلافاصله در معرض خطر نیستند. اگر فوراً نگران امنیت کودک خود هستید ، به بیمارستان بروید یا با 115 تماس بگیرید.

چگونه می توانم یک مرکز درمانی یا درمانگر مناسب پیدا کنم؟

ما اینجا در آکام همراه شما هستیم. برای حل این موضوع میتوانید از مشاوران ما کمک بگیرید.

والدین می خواهند پیش از این در مورد کلینیک یا درمانگر تحقیق کنند. پرسیدن سوالاتی در مورد اعتبار نامه، تجربه، نتایج گذشته بیماران، استراتژی های درمان، نحوه اندازه گیری پیشرفت و برنامه های بیمه و گزینه های پرداخت می تواند مفید باشد.

چگونه می توانم از فرزندم در روند بهبودی حمایت کنم؟

بهبودی از اختلال غذا خوردن یک روند مداوم است، و در طول مسیر پیچ و خم هایی ایجاد می شود. والدین باید بدانند که کودکان علاوه بر حرکت به جلو ، احتمالاً با عقب ماندن یا شکست نیز درگیر خواهند شد.

والدین می توانند کودک خود را تشویق کنند که به برنامه درمانی یا برنامه وعده های غذایی پایبند باشد. و مهارت های مقابله ای را ادامه دهد. آنها همچنین می توانند اهداف بزرگتر زندگی خود مانند بازگشت به مهد کودک و یا مدرسه را به کودک یادآوری کنند.

حمایت از کودک در روند اختلال غذا خوردن به زمان و انرژی نیاز دارد. زیرا این یک اتفاق منفرد نیست، بلکه یک روند مداوم است. بنابراین مهم است که با یافتن راه هایی برای از بین بردن استرس و ارتباط دادن احساسات خود با یک عضو خانواده یا یک درمانگر، برای مراقبت از خودتان وقت بگذارید. حفظ ارکان اصلی زندگی تان، هم برای خود و هم برای اینکه بتوانید در کنار فرزندتان باشید، مهم است.