سزارین در مقابل زایمان طبیعی تفاوت در چیست؟

می خواهید در مورد مزایا و معایب این دو روش زایمان، اطلاعات کسب کنید؟ در ادامه درباره تفاوت بین این دو نوع زایمان توضیح داده شده است.

در گروهی از مادران، در مورد داستان های زایمان شان سوال کنید، و احتمالاً حداقل زایمان یکی از آنها توسط روش سزارین انجام شده است. در حقیقت، تقریباً یک سوم از کل نوزادان امروزه، از طریق سزارین متولد می شوند. برخی از جراحی های برنامه ریزی شده (انتخابی) است، و برخی دیگر، پس از شروع زایمان (اورژانسی) انجام می شوند.

سزارین برنامه ریزی شده یا انتخابی:

اگر زایمان سزارین به دلایل پزشکی، از زایمان واژینال امن تر تلقی شود. پزشکان ممکن است، برای شما زایمان سزارین را توصیه کنند. به عنوان مثال: در بارداری چند قلو، جنین بزرگ، حالت بریچ، سزارین قبلی یا موارد پزشکی در مادران، مانند فشار خون بالا، بیماری قلبی یا دیابت، این نوع زایمان توصیه می شود.

سزارن اورژانسی

ممکن است در حین زایمان اتفاقی بیفتد، که نیاز به سزارین باشد. در بیشتر موارد اگر زایمان به طور طبیعی پیش نرود جنین در پریشانی باشد. یا مشکلات نگران کننده دیگری مانند: جدا شدن جفت یا افتادن بند ناف رخ بدهد. نیاز به انجام سزارین غیر برنامه ریزی شده است. سزارین اورژانسی می تواند جان مادر و نوزاد را نجات دهد.

بسیاری از خانم ها، زایمان سزارین و زایمان واژینال، که زایمان طبیعی نیز نامیده می شود. (اگرچه این اصطلاح منسوخ شده و کمی گمراه کننده است. زیرا همه روش های زایمان فرآیندی طبیعی هستند) را مقایسه می کنند. شری بایلزمربی مشاور شیردهی و پرستار دولتی. مستقر در نیویورک می گوید: مسئله اصلی این است که یک کودک سالم داشته باشید. و نه اینکه که چگونه به دنیا بیاید. در ادامه، تفاوت بین زایمان سزارین و واژینال آمده است. تا مادران آینده بتوانند برای هر دو سناریو آماده شوند.

روند کارسزارین مقابل زایمان طبیعی

در حین زایمان واژینال، مادر با عریض کردن دهانه رحم خود، زایمان را تجربه خواهد کرد. انقباضات رحمی، که مانند گرفتگی فوق العاده شدید در قاعدگی احساس می شود. سر کودک را به سمت دهانه واژن، جایی که پس از فشار از آن خارج می شود،  حرکت می دهند. برخی از خانم ها مسکن هایی مانند اپیدورال را انتخاب می کنند. در حالی که برخی دیگر بدون دارو عمل را به پایان می رسانند. احتمالاً بلافاصله پس از زایمان می توانید نوزاد کوچک خود را در آغوش بگیرید. روند زایمان برای تازه مادران ممکن است، 12 تا 14 ساعت طول بکشد. ولی این زمان برای زایمان های بعدی معمولاً کمتر خواهد بود.

از طرف دیگر یک عمل سزارین معمولاً حدود 45 دقیقه طول می کشد. (کودک در 10 تا 15 دقیقه اول به دنیا می آید). اکثر قریب به اتفاق زایمان های سزارین در حالی که مادر بیدار است. و یک اپیدورال یا بی حسی برای درد نیمه تحتانی بدن دریافت می کند، انجام می شود. این عمل جراحی به دلیل داروها، درد زیادی را بوجود نمی آورد. اگرچه ممکن است هنگام برش احساس کشیدگی و هنگام بیرون آمدن کودک احساس فشار کنید.

در داخل اتاق عمل، پزشک برشی درست بالای خط بیکینی شما، و به سمت دیواره شکم ایجاد می کند. برش دیگری نیز در دیواره رحم ایجاد می شود، که از طریق آن نوزاد به دنیا می آید. سپس پزشکان بند ناف را بریده، جفت را برداشته، و برش را می بندند. آنها یک صفحه نمایش برای شما قرار می دهند. تا عمل جراحی را مشاهده نکنید. اما با وجود ممنوعیت به محض تولد نوزاد می توانید صدای او را بشنوید و پس از مدت کوتاهی نوزاد را در آغوش بگیرید.

ترمیم و بهبودی سزارین مقابل زایمان طبیعی

پیش بینی زمان بهبودی دشوار است، زیرا زنان مختلف سطح متفاوتی از درد پس از عمل را تجربه می کنند. اکثر خانمها بعد از زایمان واژینال، 24 تا 48 ساعت در بیمارستان می مانند. عوارض جانبی پس از زایمان شامل خونریزی واژن، گرفتگی عضلات، تورم، درد و غیره می باشد. تازه مادران نباید حداقل تا چند هفته پس از زایمان واژینال، به خود سختی دهند.

اگر شما یک زایمان سزارین داشته باشید، عوارض جانبی به مراتب شدیدتر است. در روز اول ممکن است کمی حالت تهوع و ضعف داشته باشید. ممکن است سرفه، عطسه و خندیدن باعث درد شوند. بعد از یک روز یا بیشتر، شما نیاز به بلند شدن، و حرکت کردن خواهید داشت. این امر برای جلوگیری از، جمع شدن مایعات در ریه ها. تقویت گردش خون و کمک به هضم غذا مهم است.

بعد از برداشتن بخیه های پزشک، (بخیه ها به خودی خود محو می شوند) احتمالاً می توانید. در طی 3 تا 4 روز به خانه بروید. نسخه ای برای داروی ضد درد دریافت خواهید کرد. و باید هفته های آتی را با تمرکز بر استراحت و مراقبت از زخم سپری کنید. اگرچه درد برای مدتی طولانی همراه شما خواهد بود. اما احتمالاً حدود یک ماه تا شش هفته دیگر به زندگی قدیمی خود بر میگردید.

عوارض سزارین مقابل زایمان طبیعی

در زایمان طبیعی، ممکن است زن دچار اشک پرینه شود، یا به اپیزیوتومی احتیاج داشته باشد. برشی است، که برای بزرگ کردن دهانه واژن ایجاد می شود. این افراد اغلب به بخیه نیاز دارند، و می توانند درد قابل توجهی ایجاد کنند. مسائل مربوط به کنترل مثانه و افتادگی لگن پس از تولد نیز ممکن است. ( نکته مثبت زایمان واژینال این است که، نوزادانی که در کانال زایمان در معرض باکتری قرار دارند. سیستم ایمنی قوی تری دارند. علاوه بر این در زایمان واژینال، مادران ممکن است، بتوانند زودتر کودک خود را نگه داشته. و به او شیر دهند که این باعث بهبود اتصال اولیه می شود.)

عوارض احتمالی سزارین شامل: عفونت های پوشش رحم و برش. خونریزی بیش از حد، آسیب به مثانه یا روده در حین جراحی است. واکنش های منفی به بیهوشی و لخته شدن خون مانند؛ ترومبوز ورید عمقی (DVT) و آمبولی ریه، می شوند. زنانی که سزارین قبلی داشتند ممکن است، پارگی رحم داشته باشند. (گاهی شکاف برش آنها باز می شود). که می تواند باعث خونریزی شدیدی شود.  دکتر دیوید کلمبو می گوید؛ به یاد داشته باشید اما عوارض بخش سزارین نادر است. و جراحی به طور کلی ایمن در نظر گرفته می شود.

دکتر دیوید کلمبو مدیر شرکت داروی جنین مادرمی گوید. جفت سر راهی (Placenta previa) و چسبندگی (placenta accreta) در سزارین های بعدی شایعتر است. اما به یاد داشته باشید که عوارض سزارین نادر است. و جراحی به طور کل ایمن در نظر گرفته می شود.

اگرچه خطرات سزارین برای نوزاد کم است، اما گاهی اوقات موجب ایجاد مشکلات تنفسی می شود. به خصوص اگر قبل از 39 هفته به دنیا بیایند. خروج رحمی، به آزاد شدن مایعات از ریه های کودک کمک می کند. اما از آنجا که، بسیاری از مادران در سزارین عمل خارج شدن را انجام نمی دهند. نوزادان آنها از این مزایا بهره مند نمی شوند. بندرت ممکن است نوزادان سزارین در حین جراحی آسیب ببینند.