چگونه می توانیم مربی ورزشی فرزند خود باشیم؟آکام

اولین الگو و قهرمانان زندگی کودکان همیشه پدر و مادر آن ها بوده اند( معمولا اولین مربی ورزشی فرزند ). در بسیاری از زمینه ها کودک یک لوح خالی و سفید است که بسیاری از کارها و پدیه ها را فقط از راه دیدن و تماشا کردن اولین کسانی که همیشه کنار او هستند یاد می گیرد. که در معرض دید اون، پدر و مادر هستند. با بزرگتر شدن و شناخت والدین و همچنین بیشتر شدن علاقه و وابستگی به پدر و مادر، روند الگو پذیری کودک از رفتارها و حرکات پدر و مادر بیشتر می شود.

در زمینه ورزش و حرکات بدنی این مدل یاد گیری و الگو پذیری کودک بسیار قوی تر و شدید تر است. زیرا حرکات بصورت ساده و تقلیدی انجام می شود. و مانند الگوهای رفتاری دارای ویژگی های پنهانی، که تشخیص داشته باشد نیست. شما می توانید چیزی که کودک دیده و بدون هماهنگی و کسب اجازه از شما و بدون پیش زمینه خاصی در حال تکرار و تقلید است مشاهده کنید.

این ویژگی هم می تواند جنبه منفی داشته باشد هم جنبه مفید و مثبت

مثلا اگر شما بدون توجه به حضور کودکتان حرکت اشتباه یا نامناسبی انجام دهید. کودک بدون قدرت تشخیص خوب و بد بودن این حرکت شروع به الگو برداری می کند. پس پدر و مادرها در این زمینه باید بسیار مراقب باشند و احتیاط کنند. از طرف دیگه شما با استفاده از این ویژگی الگو برداری کودک از حرکات شما می توانید استفاده کنید و بسیاری از حرکات و رفتارهای حرکتی را به اون آموزش بدهید.

در زمینه حرکات ورزشی و رفتارهای حرکتی پایه، لازم است که آموزش، صحیح باشد. زیرا در قدم اول نباید الگوی اشتباه به بچه ارئه شود. به همین دلیل است که ما همیشه تاکید داریم برای زوج هایی که قصد بچه دار شدن را دارند که حتما قبل از بارداری و بچه دار شدن سبک زندگی خود را به سمت ورزش های مناسب و مفید ببرند.  با یادگیری درست حرکات ورزشی و آمادگی بدنی مناسب بتوانند الگوی ورزشی فرزند خود و اولین مربی ورشی کودکشان باشند.

 توجه و رعایت چند نکته در این زمینه ضروری است که بتوانید با اجرای صحیح مربی ورزشی فرزند خود باشید

1. شناخت از سطح توانایی و یادگیری کودک و اینکه چه محدودیت هایی برای حرکت دارد.

این بخش نیازمند پرس و جو و مطالعه در این زمینه می باشد. زیرا کودکان در هر سنی حرکات خاصی را می توانند انجام دهند. مثلا در سن یک سالگی الگوی راه رفتن کودک با گذاشتن کامل پا روی زمین و با زانوی تقریبا صاف راه می رود. بنابراین شما نباید انتظار داشته باشید مثل شما راه برود.

2. صبور بودن نیز از ویژگی هایی است که باید در خود پرورش دهید.

زیرا با مداومت و سعی زیاد است که کودک یک حرکت جدید را شروع می کند

3. کودک را تشویق کنید

تشویق کردن نیز می تواند برای بالارفتن انگیزه و یادگیری کودک بسیار مفید باشد. اما تشویق باید در حد معمول و معقول باشد که انتظارات کودک را به اشتباه بالا نبرد.

4. پرهیز از حرکات سنگین، ریسکی و خطرناک

بعضی والدین به عنوان مثال ادعا دارند که فرزند 4 ساله شان بسیار از هم سن و سال های خود قوی تر و زرنگ تر می باشد. و کودکشان را مجبور به انجام حرکات خطرناک و سنگین می کنند. این عمل بسیار اشتباه است و باعث صدماتی می شود که گاهاً از رشد صحیح کودک جلوگیری می کند.

5. اجازه دهید کودک آزادانه هر کاری که می خواهد انجام دهد

شما فقط از دور مراقبت کنید که آسیب نبیند که به خود صدمه وارد نکند. در غیر اینصورت حق تجربه و آزمون وخطا را به کودک خود بدهید. زیرا این مدل یادگیری بسیار موثر و مفید تر می باشد.