چرا کودکان خردسال کنجکاو هستند؟-آکام

انسان به صورت ذاتی کنجکاو و به دنبال کشف جهان است. هیچ زمان در زندگی حس کنجکاوی قدرتمندتر از اوایل دوران کودکی نیست.

دنیای یک کودک خردسال پر از غذاهای جدید برای چشیدن، افراد جدید برای ملاقات، بازی های جدید برای بازی، کلماتی برای درک، مکان هایی برای بازدید و مفاهیم جدید برای تسلط است. نوزاد و کودک نوپا بیش از هر زمان دیگری در زندگی لمس می کند. مزه می کند. بو می کند. از چیزها بالا می رود. بهم می زند. از هم جدا می کند. تماشا می کند. گوش می دهد و یاد می گیرد. این فرآیند ساده، نحوه یادگیری ما است.

نحوه یادگیری کودک کنجکاو

• یک کودک کنجکاو نیاز به یک شروع امن دارد

کنجکاوی در کنار داشتن امنیت و صمیمیت رشد می کند. یک کودک با خیال راحت با یک معلم صمیمی در یک سفر به باغ وحش، هیجان زده خواهد شد. او حتماً ده ها سوال می پرسید و کاوش می کند. در مقابل، یک کودک خجالتی یا ترسو، بی سر و صدا سفر میدانی را تحمل می کند و بیشتر احساس ناراحتی می کند.

در شرایط ایمن و آشنا، ما به دنبال تازگی و کشف چیزهای جدید هستیم. وقتی احساس خستگی می کنیم، به دنبال صمیمیت هستیم. چالش کلاسهای اوایل کودکی، این است که محیط یادگیری باید ایمن، صمیمی و همچنین بدیع و تحریک کننده باشد. این یک چالش مهم است.

• سبک های متفاوت کاوش

هر کودکی، کنجکاوی خود را به روش مخصوص به خود بیان خواهد کرد. اگر معلم قورباغه ای را به کلاس بیاورد، یک کودک به سختی می تواند خودش را کنترل کند. او می خواهد قورباغه را لمس کرده و نگه دارد. ممکن است کودک دیگری با لمس قورباغه “حالش بهم بخورد”، اما ممکن است از معلم بپرسد که قورباغه ها چگونه باهم حرف می زنند یا اینکه آیا آنها دوستانی نیز دارند. کودک اول علاقه مند به کاوش در جهان مرئی و خارج است. در حالی که کودک دیگر در مورد دنیای درونی و نامرئی روابط کنجکاو است.

گاهی اوقات شیوه اکتشاف کودک خردسال می تواند خطرناک باشد. بچه های خیلی کوچک تجربه های زیادی نداشته اند. اما سال هاست که ما را تماشا می کنند. آنها دیده اند که ما مایعات را از بطری ها ریخته و می نوشیم. آنها تماشا می کنند که چگونه اشیا فلزی را در پریزهای برق قرار می دهیم. از نردبان ها بالا می رویم. دیسک DVD را درون دستگاه پخش فیلم می گذاریم. برای روشن کردن آتش از فندک استفاده می کنیم و دکمه های کامپیوتر را فشار می دهیم.

کودکان نوپا قلید کاران بسیار خوبی هستند. بنابراین هنگامی که کنجکاوی، آنها را به کاوش وادار می کند. از تمام حواس موجود و فهرست مشاهدات خود استفاده می کنند تا جهان را کشف کنند. یک کودک 3 ساله کنجکاو ممکن است یک چنگال را در پریز برق قرار دهد. بیش از حد بالا برود. یک ساندویچ را در دستگاه ضبط صوتی قرار دهد. یا انگشت خود را در چشم کودک دیگری فرو کند. او دم گربه را می کشد. به خیابان می رود. یک گلدان شیشه ای را می اندازد و به طور کلی می فهمد که چگونه هر چیزی را جدا می کند. این رفتار تقریباً همیشه رفتار اکتشافی است. بنابراین کنجکاوی جنبه خطرناک خود را نیز دارد.

حوادث در این دوره از زندگی یکی از دلایل عمده آسیب و حتی مرگ است. اوایل کودکی زمانی برای هوشیاری بالا و کاوش تحت نظارت است. میبایست محیطی ایمن و تحت نظارت برای کودک فراهم شود. تا کودک بتواند کنجکاوی خود را از راه های تولید و سالم ابراز کند. که این امر خود چالشی بزرگ است.

• اضطراب مانعیست برای کودک  

وقتی کودکی به مشکل بر میخورد. اضطراب مانع یادگیری می شود. کودک مضطرب از کشف جهان بیرونی و درونی اکراه خواهد داشت. وقتی کودک مضطرب از فرصت های یادگیری یکسان در مقایسه با کودک ایمن برخوردار می شود. کندتر و آرام تر یاد می گیرد. کودک مضطرب نیاز به توجه، اطمینان و آرامشی خاص دارد. اگر صبور باشید، این سبک کودک نیز می تواند احساس امنیت و آرامش کند. برای همه کودکان، این کنجکاوی ست که پشت یک چرخه بازخورد مثبت یادگیری قرار دارد.

اگر وقت بگذارید و باعث شوید یک کودک مضطرب احساس امنیت کند، او می تواند از این فرآیند یادگیری خود را تقویت کند. وقت اضافی، توجه و حوصله با این نوع کودک در سالهای ابتدایی، موجب صرفه جویی در ساعات زیادی از کار اضافی در طول سالهای آینده می شود. همچنین با اکتشاف، و لذت انجام چالش های تسلط یافته، به این نوع کودک کمک خواهید کرد تا احساس راحتی بیشتری داشته باشد.

• تشویق کنجکاوی در مدرسه

به اشتراک گذاشتن یک اکتشاف، بیشترین لذت را دارد. کودک کنجکاو می خواهد کشف خود در مدرسه را با شما در میان بگذارد. توجه، لبخند و شادی مشترکی که از خود نشان می دهید، پاداشی قدرتمند به کودک می دهد. این قسمت مهمی از چرخه یادگیری است. شما به عنوان والدین با توجه تان، اکتشاف مثبت را تشویق خواهید کرد.

مقابله با ناامیدی های ناشی از اکتشاف، می تواند به اندازه تجربه آنها ارزشمند و مهم باشد. بازدید از باغ وحش، جایی که شیرهای خوابیده و در آن حرکت نمی کنند، می تواند برای کودکان ناامید کننده باشد. توانایی شما در یافتن عناصر مثبت و دلگرم کننده از سفر، به مشتاق نگه داشتن کودکان برای یک تلاش دیگر کمک می کند. به کودکان امیدواری دهید که دیدار بعدی ممکن است همان دیداری باشد که در آن، آنها می توانند یک تجربه هیجان انگیز و ارزشمند داشته باشند. افزایش ظرفیت امیدوار بودن در مورد هیجان و لذت یادگیری به کودکان، کمک می کند تا بعد از هر تجربه ناامیدکننده یادگیری، پایدار بمانند.